abanmak
(-e) 1. Eğilerek bir şeyin, bir kimsenin üzerine kapanmak: “Efendi, sen de ne üstüme abanıyorsun?” –B. Felek. 2. Bir yere veya bir kimseye yaslanmak, dayanmak: “Baba, ‘ya Allah’ nidası ile yerinden zorla, oğluna abanarak kalktı.” –R. H. Karay. 3. argo Birine yük olarak onun sırtından geçinmeye çalışmak. 4. argo Bir şeyin veya bir kimsenin üzerine çöküp çullanmak: “İki herif zavallıya abanıyorlar.” –A. Rasim. 5. sp. Boksta karşılaşma sırasında rakibine yaslanmak. 6. sp. Futbolda topa olanca gücüyle vurmak.
Güncel Türkçe Sözlük
abanmak
Çocuk emeklemek, emekliyerek yürümeğe başlamak.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
abanmak
1. Yüzüstü düşmek. 2. Yüzüstü yere uzanıp yatmak. 3. bk. abalamak (I)-1. 4. Sarkmak, eğilmek: Pencereden abanma.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
abanmak
Rica, minnet etmek.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
abanmak
Birinin sırtından geçinmek, geçimini başkasına yüklemek, sığınmak, yük olmak: O, dayısına abandı artık.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
abanmak
Yola koyulmak.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü