abdal Ar. abd¥l
a. esk. 1. Gezgin derviş: “Varıp yaslanayım Hacı Bektaş’a / Abdalın olayım çullar içinde” –Gevheri. 2. Dilenci kılıklı, üstü başı perişan kimse.
Güncel Türkçe Sözlük
abdal
1. Çingene. 2. Dilenci. 3. Davul, zurna çalan, çalgıcı (çokça çingene). 4. Sünnetçi.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
abdal
1. Serseri. 2. Avâre. 3. Tembel. 4. Beceriksiz. 5. Deli. 6. İtibarsız. 7. Kul, köle: Abdalın olam bana kötülük etme.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
abdal
Tamahkâr, açgözlü, cimri.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
abdal
Yaşlı adam.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
abdal
< Ar. abdal: abdal; kimseye kötülüğü dokunmayan iyi niyetli kimse: Düz yolun düz Abdalıyam
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
abdal
1. Genel olarak gezginci dervişlere verilen ad. 2. Yetmiş ermişe verilen ad. 3. Anadolu’da göçebe bir halkın adı. 4. Afganistan’da bir Türk boyunun adı.
BSTS / Tarih Terimleri Sözlüğü 1974
abdal
Gezgin dervişlere verilen ad. Kimi halk ozanlarının adlarına eklenerek kullanılır: Yeşil Abdal, Pir Sultan Abdal, Muhittin Abdal vb. gibi.
BSTS / Yazın Terimleri Sözlüğü 1974
abdal
Kalender, derviş.
Tarama Sözlüğü 1963
Abdal Ar. abd¥l
öz. a. tar. 1. Safeviler devrinde İran’da yaşayan Türk oymaklarından biri. 2. Anadolu’da yaşayan oymaklardan bazısı: Geygel Abdalları.
Güncel Türkçe Sözlük
Abdal Köken: Ar.
Cinsiyet: Erkek
1. Gezgin derviş.2. Dilenci kılıklı, üstü başı perişan kimse.
Kişi Adları Sözlüğü