abece
a. (a:be:ce:) 1. db. Alfabe. 2. mec. Başlangıç, ilk dönem: “Duygularının bilmecesini filan çözmüş değildir. O duyguların abecesinde takılıp kalmıştır.” –S. İleri.
Güncel Türkçe Sözlük
abece İng. alphabet
Bir dilde kullanılan yazaçların sıralanmış tüm takımıa.
BSTS / Bilişim Terimleri Sözlüğü 1981
abece İng. alphabet BSTS / Bilgisayar Terimleri Karşılıklar Kılavuzu
abece İng. alphabet
1. Bir dilin seslerini gösteren harflerin kararlaşmış bir sıraya göre dizilmiş takımı. 2. Okuma öğreneceklere harfleri ve okuma yolunu gösteren kitap.
BSTS / Eğitim Terimleri Sözlüğü 1974
abece İng. alphabet
Biçimsel bir dilin tüm ilkel imlerinden oluşan küme.
BSTS / Mantık Terimleri Sözlüğü 1976