acayip Ar. acâ’ib
sf. (aca:yip) 1. Sağduyuya, göreneğe, olağana aykırı, garip, tuhaf, yadırganan, yabansı: “Dişlerinin arasından ıslık gibi acayip sesler çıkarmaya başladılar.” –R. N. Güntekin. 2. ünl. Şaşma anlatan bir söz: Öyle dedi ha? Acayip!
Güncel Türkçe Sözlük
acayip
(< Ar. acâ'ib) acayip, tuhaf
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
acayip
Acayip; ecayipe galmak (hayret etmek)
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü