acemi Ar. acemi
sf. 1. Bir işin yabancısı olan, eli işe alışmamış, bir işi beceremeyen: “Belli ki her şey, hem de en acemi tarafından, işlerin nihayetinde uydurulmuş, zekâsız mizansenlerden ibaret.” –N. F. Kısakürek. 2. İşinde, mesleğinde yeni olan, toy: “Acemi balıkçının ağından balıklar nasıl kaçarsa sen de zamanları öyle kaçırdın.” –N. Hikmet. 3. Bir yere, bir şeye yabancı olan: “Anlaşılan sen İstanbul’un acemisi olmalısın.” –O. C. Kaygılı. 4. a. tar. Saraya yeni alınmış cariye.
Güncel Türkçe Sözlük
acemi
Pekmez, un ve yağla yapılan bir çeşit helva.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
acemi
İri, çekirdeği tatlı kaysı.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
acemi
Yabancı.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
acemi
1. bk. acemi oğlanı. 2. Saraya yeni alınmış karavaşlara verilen ad.
BSTS / Tarih Terimleri Sözlüğü 1974