ARS NOVA
Batı müziğinde 13. yüzyıldan başlayarak çoksesliliğe geçiş sürecinin ikinci evresine ilişkin Latince terim. Ortaçağ müziği monodik (teksesli) idi. Erken Rönesans döneminde çoksesliliğe geçiş denemeleri başladı. Fransa’da Jacques de Liège, Philippe de Vitry gibi bazı müzik kuramcılarının önayak oldukları akım, notalama sisteminin gelişmesine koşut olarak iki ya da üç sesli bestelerin yazılmasına olanak sağladı. Böylece polifonik (çoksesli) müziğin ilk ürünleri arasında yer alan motet’ler ve madrigaller, Ars Nova biçiminin Avrupa’da yayılmasına etkili oldu. İtalya’da Francesco Landino, Fransa’da Guillaume de Machaut ve türün başlıca temsilcileridir.