BAROK, (Portekizce Barroco’dan)
16. yy’dan başlayarak mimari, plastik sanatlar ve müzik alanında İtalya’dan Orta Avrupa’ya yayılan, 18. yy’a değin tüm Avrupa’da benimsenen sanat akımına verilen ad.
Klasik çağın yalın ve düz çizgilerine karşı gösterişli, anıtsal ve hareketli bir anlatım üslubunu kabul eden Barok sanat anlayışının ilk örneklerini İtalya’da Bernini ve Borromini verdi. Almanya ve Avusturya’da Hilaebrandt ile Fisher von Erlach, İspanya’da P. de Ribera ile L. de Arevalo gibi sanatçıların öncülüğünde dinsel ve sivil amaçlı yapılarda uygulandı. Bu mimarlık üslubu, bir yandan Latin Amerika’ya atlarken bir yandan da öbür sanat türlerini etkiledi. Resimde Andrea da Pozzo, Rubens, Maulbertsch, Simon Vouel vb., müzikte başta Bach olmak üzere D.Scarlatti, A.Vivaldi, J.-P. Rameau vb., heykelcilikte Puget, Le Vau, R.Donner vb. bu yeni estetik anlayışın tipik ürünlerini verdiler.
18. yüzyılın ikinci yarısında Rokoko üslubuna dönüşen Barok, yeni klasikçiliğin ortaya çıkmasıyla gerilemeye başladı. Ancak bu arada Türkiye’de barok üslubun etkisinden uzak kalmadı. İstanbul’da Nuruosmaniye Camisi’nden çeşitli semtlerdeki sebillere, Dolmabahçe Sarayı’ndan Beyoğlu’ndaki özel konutlara değin, gerek mimari elemanların kullanımında, gerek iç süslemelerde Barok anlayışın örnekleri açıkça görülür.