Celal Esat Arseven (1875-1971).
Resim, mimarlık, arkeoloji alanlarındaki yapıtları ve oyunlarıyla tanınan yazar.
1875 yılında İstanbul Beşiktaş’ta doğdu. Sadrazam Ahmed Esad Paşa’nın oğludur. Mülkiye, Sanayi-i Nefise ve Harbiye mekteplerini bitirdi. Avrupa’ya devletçe öğrenime gönderilenler arasındaydı. 1908 yılında Türkiye’ye dönünce askerlikten ayrıldı. Aynı yıl arkadaşı Salah Cimcoz ile “Kalem” adlı mizah dergisini çıkardı. I. Dünya Savaşı sırasında Kadıköy Belediye Şube Müdürlüğü, sonra ressamlarımıza Avrupa’da sergi açmalarını tertipleme görevi yaptı.1921-1941 yılları arasında Güzel Sanatlar Akademisi Mimari Tarihi ve Şehircilik profesörlüğünde bulundu. 1923 yılından sonra Darülbedayi Müdürlüğü, 1924-1941 yılları arasında Ankara şehri imar müşavirliği, 1933-1937 yılları arasında Kadıköy Halkevi Başkanlığı, Türk Sanatı Tarihi Enstitüsü üyeliği, 1942-1950 yılları arasında İstanbul ve Giresun milletvekilliği yaptı. Üç kez evlendi. 1932 yılında I. Tarih Kongresine katıldı. Ankara, İstanbul ve Roma’da resim sergileri açtı. Pul, tiyatro, müzik ve gezi meraklısı idi. 13 Kasım 1971 tarihinde 96 yaşında iken İstanbul’da vefat etti. Mezarı Erenköy’de Sahrayı Cedid mezarlığındadır.
Eserleri(başlıca)
1971’de Devlet Kültür Armağanina ve İstanbul Teknik Üniversitesince fahri doktor unvanına değer görüldü. 1897-1900 yıllarında resim öğretimi kitapları yayımlayan Arseven, sonraki yıllarda Sanat Kamusu (1926), Türk Sanatı (1928, 1973), Sanat Ansiklopedisi (1943-52) vb. yapıtlar vermekle kalmadı; arkeoloji alanında da incelemeler yayımladı (Eski İstanbul Âbidat ve Mebanisi, Galata ve Binaları). Tiyatroyla da ilgilendi, oyun ve operetler yazdı: Selim-i Salis (1909, Salâh Cimcoz’la), Şaban (1918), Büyük Yarın (1925), Bay Turgan (1936), vb.