ÖZKER, Tarık (1919-1977)
Türk elektrik mühendisi. Elektrik devreleri kuramına ve Türkiye’de elektrik mühendisliği eğitiminin geliştirilmesine katkıda bulunmuştur.
14 Mart 1919’da İstanbul’da doğdu, 7 Eylül 1977’de aynı kentte öldü. İTÜ (İstanbul Teknik Üniversitesi) Elektrik Fakültesi’ni 1944’te bitirerek aynı fakültede asistan oldu. ABD’deki Illinois Üniversitesi’nden 1951’de doktorasını aldı. ITÜ’ye dönerek 1953’te doçentliğe yükseldi.1954-1956 arasında ABD’de Illinois ve Michigan State üniversitelerinde araştırmalarını sürdürdü. 1959’da İTÜ Elektrik Fakültesi’nde profesör olan Özker, bu fakültede 1964’te Devreler Teorisi Kürsüsü’nü kurdu ve bu konudaki dersleri başlattı. 1966-1971 arasında Türkiye Bilimsel ve Teknik Araştırma Kurumu’nun (TÜBİTAK) Mühendislik Araştırma Grubu üyeliğinde bulundu. 1945’te geçirdiği bir akciğer rahatsızlığının sağlığını zaman zaman olumsuz yönde etkilemesine karşın son günlerine kadar olağanüstü bir çabayla eğitim görevini sürdürdü. Ölümünden sonra anısına, 1980’de TÜBİTAK Hizmet Ödülü verildi.
Tarık Özker Türkiye’de elektrik devre kuramı bilim dalının yerleşmesi ve gelişmesinde öncü rol oynamıştır. Doktora tezi “dört uçlu çapraz ve basamaklı devrelerin eşdeğerliliği”, doçentlik tezi ise “filtrelerde empedans adaptasyonu” konusunda olan Özker, ABD’de bulunduğu sıralar “devre sentezinde yaklaşıklık” ve “görüntü parametreleriyle filtre sentezi” konularında araştırma yapmış ve bu konuların gelişmesine katkıda bulunmuştur. 1956’da Chicago’ da toplanan National Electronics Conference’a sunduğu bildiri empedans uygunsuzluğu yoluyla görüntü empedansının düzeltilmesi için yeni bir yöntem içeriyordu. Özker’in ayrıca haberleşme kuramı, Boole cebiri ve mantık devrelerine uygulanması, lineer sistem analizinde başlangıç koşulları, elektrik mühendisliği eğitiminin geliştirilmesi gibi konularda araştırmaları ve yayınları vardır. İTÜ Elektrik Fakültesi’nde ders programlarının bilim ve tekniğin hızlı gelişmesine uygun olarak çağdaşlaştırılmasında ve kendi bilim dalında çok sayıda bilim adamının yetiştirilmesinde önemli katkıları olan Özker’in İTÜ’nün lisans ve lisansüstü eğitimi biçiminde iki kademeli öğretim sistemine geçmesinde de büyük payı vardır. Yetkin ve öğrencilerince çok sevilen bir öğretici olan Özker, açık düşünceli ve aydın kişiliğiyle de tanınmıştı.
• YAPITLAR (başlıca): Telgraf Sistemlerinde Distorsiyon, 1954; Modem Elektrik Devreleri Teorisi, 1957; Haberleşme Teorisinin Esasları, 1959; Boole Cebiri ve Lojik Devreleri, 1959; Boole Cebirine Giriş, 1968; Durum Denklemleri ile Elektrik Devrelerinin Analizi ve Sentezleri (A.Dervişoğlu, M.Parlar, T.Zeren ile), 1969; Initial Value Problem in Linear System Analysis (A.Dervişoğlu ile), 1974, (“Lineer Sistem Analizinde Başlangıç Değeri Problemi”).
Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi