DOĞALCILIK (Natüralizm). Felsefe, edebiyat ve güzel sanatlar alanında 18. yüzyılda etkili olan estetik ve düşünce akımı.
Claude Bernard Deneysel Tıp incelemesine Giriş (1865) adlı yapıtıyla Emile Zola Deneysel Roman (1879) adiı kuramsal çalışmasıyla edebiyata öncülük etti. “Yazı bir eylemdir ve yazarın etkin biçimde kuruluşuna katılması gereken bir toplumun temel örneğidir” ilkesini benimseyen Doğalcılık Fransa’da A.Daudet, G. de Ma-upassant gibi romancıların dışında İsveç’te Strindberg, Norveç’te Ibsen, Almanya’da Hauptmann, Rusya’da Çehov gibi taraftarlar aracılığıyla tiyatroya da yansıdı. İdealizme, romantizme ve sembolizme karşı çıkan ve yaşamı her yönüyle olduğu gibi betimlemek gerektiğini savunan bu akım, Beşir Fuad’ın bazı yazıları, özellikle Beşer adlı kitabı (1885) aracılığıyla Türkiye’de de tanındı. Beşir Fuad’ın canına kıymasından (1887) esinlenen Ahmet Mithat, Müşahedat adlı romanıyla (1891) bu alanda ilk yapıtını yazdı. Nabizade Nazım da Karabibik (1890) ve Zehra (1896) ile gerçekçi ve doğalcı edebiyatın örneklerini verdi. Yüzyılın sonlarına doğru yayımlanan Mü-rebbiye romanıyla olduğu kadar Ben Dell miyim? adlı romanıyla da Hüseyin Rahmi Gürpınar doğalcı edebiyatın temsilcilerinden biri oldu. Sonraki yıllarda Bekir Fahri İdiz, Selahattin Enis, Reşat Enis Aygen gibi edebiyatçılar da bu akımın Türkiye’deki temsilcileri arasında yer aldılar.