FOVİZM
1898-1908 yılları arasında Fransa’da etkili olan dışavurumcu resim akımı.
Akımın isim babası eleştirmen Louis Vauxcelles’dir. Bir grup ressamın 1905’te Paris’teki Salon d’Automne’da açtıkları ilk sergiyi izleyen eleştirmen Vauxcelles, sergide yer alan resimlerdeki şiddet öğesinden etkilenerek, bu sanatçılara, Fransızca’da “vahşi hayvan” anlamına gelen “fauve” sözcülüğünden türemiş bir sözcükle “fovist” adını verdi. Fovist ressamlar da izlenimciler gibi doğayı betimlemekle birlikte, yoğun bir dışavurumcu etkilenme içinde görüldüler. Fovizmin öncüsü Henri Matisse’dl. Renklerin hareketiyle tanımlanan yeni bir resim anlayışı, Matisse’in 1905 sergisinde yer alan Şapkalı Kadın adlı yapıtında tüm açıklığıyla görülüyordu. Canlı mavi, yeşil ve kırmızı renklerin kullanıldığı tablodaki hızlı fırça vuruşları portreye anlatımcı bir ifade ve hareket kazandırmıştı. Öteki fovist ressamların en tanınmışları da Andre Derain ve Maurice de Flaminck’tir. Bu iki ressam Matisse ile birlikte fovizmin nüvesini oluştururlar. Derain’-in kendine özgü üslubunun yanında, Vlaminck’in yapıtlarında Van Gogh’un anlatım gücünün etkileri görülüyordu. Daha sonra Matis-se’ter etkilenen üç genç ressam daha gruba katıldı. Othon Friesz parlak fovist renklerin uyandırdığı duygusal çağrışımlara yönelirken, Raoul Dufy, kendi estetik yapısını, Fovizm ile kaynaştırdı. George Braque da küçük renk benekleriyle belirli bir ritm geliştirirken, kübist üslubun ilk belirtilerini ortaya koydu. Matisse’in öğrencilerinden Fransız Albert Marquet ile HollandalI Kees van Dongen de topluluğun başarılı üyeleriydiler. Fovizm, Georges Rouault, Henri Manguin, Charles Camoin, Jean Puy gibi ressamlar için de bir geçiş ve öğrenme dönemi oldu. 1908 yılından başlayarak fovizm verini kübizme bırakmaya başladı. O dönemde, aynı zamanda Paul Cezanne’ın doğanın düzeni ve yapısına ilişkin görüş ve gözlemlerine duyulan ilgi de canlanmaya başlamıştı. Matisse daha sonraki yıllarda, öncüsü olduğu fovizmi tek başına sürdürdü.