AKİDETÜ İBNİ’L-HACİB
Mâliki âlimlerinden Ebû Amr Osman b. Ömer b. Hâcib’in (ö. 646/1248) akaide dair risalesi.
Muhammed b. Yûsuf es-Senûsî, Kâtip Çelebi, İsmail Paşa ve Brockelmann tarafından İbnü’l-Hâcib’e nisbet edilen risale “İlâhiyyât”, nübüvvât ve sem’iyyât konularından oluşur. İmanın tarifi ile başlayan risalede Allah’ın selbî. sübûtî ve haberi sıfatlan selef ile Ehl-i sünnet kelâmcılarına göre özetlenir ve sıfât-ı hâliyyeye kısaca temas edilir. Allah’ın görülmesinin (rü’yetullah) hak olduğu, bir görüşe göre Allah’ın vech, yed ve istiva sıfatlarının mevcut olduğu, diğer bir görüşe göre ise mekândan müstağni olması gerektiği ifade edilir. İrade, rahmet ve rızâ sıfatlarından başka kerem sıfatının bulunduğu belirtildikten sonra kulun fiillerini Allah’ın yarattığı, hüsün ve kubhun şert olduğu, kulun amellerinin mükâfat ve ceza için gerçek sebep teşkil etmediği anlatılır. Nübüvvât bahsinde Hz. Muhammed’in mucize ile ispatlanan peygamberliğinin diğer peygamberler için delil teşkil ettiği belirtilerek ismet sıfatının peygamberlikten önce de sabit olduğuna işaret edilir. Sem’iyyât kısmında kabir azabı ve nimeti, cismanî diriliş, sırat, mîzan, şefaat, cennet ve cehennem gibi âhiret hallerinin gerçek olduğuna, ayrıca iman ve küfür meselelerine temas eden risale imamet konusuyla sona erer.
Büyük boy iki varak tutarındaki Akîdetü İbni’l-Hâcib, delillere başvurulmadan düzenlenen bir eserdir. Selef ve halefin telakkilerini özetleyip ittifak ve ihtilâf noktalarını belirtmesi ve müellifin tercihlerini göstermesi bakımından önemlidir.
Kaynaklar Akidetü İbni’l-Hâcib’e dört şerh yapıldığını kaydeder:
1) Sübkinin Şerhu ‘Akideti İbni’l-Hâcib’i
2) Ebû Abdullah Muhammed b. Ebü’1-Fazl Kâsım’ın Tahrîrü’I-metâlib limâ tezammenethü “Akidetü İbni’l-Hâcib” [354] Büyük boy yetmiş sekiz varak olan eserin girişinde akaid ve kelâm ilimlerinin tarifi, önemli kelâm terimleri, varlık ve âlem telakkileri, hadislere göre kâinatın başfcngıcı açıklandıktan sonra risale hadis, kelâm ve tasavvuf âlimlerinin görüşleri dikkate alınarak şerhedilir. Bu şerh, itikadı konuları her üç telakkiye göre açıklaması bakımından önemli bir eserdir.
3) Ebü’l-Abbas Ahmed b. Muhammed b. Zekeriyyâ et-Tilimsâm’nin Buğyetü’t-tâlib fî şerhi Akideti İbni’l-Hâcib adlı şerhi.
4) Ahmed b. Abbas b. Ebû Mindîl el-Vehrâm’nin Buğyetü’1-hâür ve ğunyetünnâzır alâ Akîdeti İbni’l-Hâcib’i.
TDV İslam Ansiklopedisi