LONGO, Luigi (1900-1980)
İtalyan siyaset adamı. 1964-1972 arasında İtalyan Komünist Partisi’nin genel sekreterliğini yapmıştır.
15 Mart 1900’de Kuzey İtalya’da Alessandria Eyaleti’nde Fubine Monferrato köyünde doğdu, 16 Ekim 1980’de Roma’da öldü. Küçük bir toprak sahibi olan ailesi İtalya’nın en önemli sanayi kentlerinden biri olan Torino’ya taşınarak lokanta işletmeye başlayınca, Longo da orada yetişti. Torino Teknoloji Enstitüsü’nde öğrenim gördü. I. Dünya Savaşı sırasında orduya alınarak, Parma’daki askeri okulda subay olarak yetiştirildi. 1920’de askerlik hizmeti sona erince Torino’ya döndü; Fiat fabrikasında çalışmaya başladı. Aynı yıl İtalyan Sosyalist Partisi’ne girdi. Antonio Gramsci ve Palmiro Togliatti ile tanıştı. Onların Ocak 1921’de İtalyan Komünist Partisi’ni (İKP) kurmalarından sonra yeni partiye katıldı. KGF’nin (Komünist Gençlik Federasyonu) Merkez Komitesi üyeliğine seçildi. Ekim 1922’de iktidara gelen Mussolini’ye karşı muhalefetten 1923’te tutuklandı. Mart 1924’te serbest bırakıldıktan sonra KGF’ nin yayın organı L’Avangardia’nın (Öncü) yayın yönetmenliğini üstlendi. 1926’da İKP’nin III.Kongresine KGF delegesi olarak katıldı ve Merkez Komite’ ye seçildi. Kasım 1926’da İKP’nin yasaklanışının ardından çalışmalarını gizli olarak sürdürdü. Moskova’daki Komünist Gençlik Enternasyonali Yürütme Komitesi’ne seçildi. Fransa’da İKP Dış Bürosu’na bağlı olarak gençlik çalışmalarını yürüttü. Daha sonra İtalya’ya dönerek yeraltı muhalefet hareketini yönlendirdi. 1932’de Moskova’da III.Enternasyonal Yürütme Komitesi’nde İKP temsilcisi olarak bulundu. 1935’te Fransa’ya döndü, İtalyan göçmenleri arasında yürütülecek çalışmaların sorumluluğunu üstlendi.
1936’da İspanya İç Savaşı başlayınca Madrid’e giderek anti-faşist gönüllülerin oluşturduğu uluslararası tugayların örgütlenmesinde önemli rol oynadı. Aralık 1936’da uluslararası tugayların genel müfettişi oldu. 1939’da Cumhuriyetçiler’in yenilgisi üzerine Fransa’ya döndü. Sürgündeki anti-faşist İtalyanlar’ın örgütü olan İtalyan Halk Birliği’nin başkanlığını üstlendi. Ancak çok kısa bir süre sonra Fransız hükümetince sürgündeki birçok komünistle birlikte tutuklandı. Haziran 1940’ta Fransa’nın yenilgisinden sonra İtalya’ya teslim edildi. Temmuz 1943’te Mussolini’nin devrilmesine değin Ventotene Adası’nda tutuklu kaldı. Serbest bırakıldıktan sonra 1943-1945 arasında Alman işgali altındaki Kuzey İtalya’da partizan direnişini örgütledi. Tüm partizan grupları komutan yardımcısı ve komünist partizanların oluşturduğu Garibaldi tugayının başkomutanı olarak savaştı.
II.Dünya Savaşı’nın bitişinden sonra 1946’da toplanan İKP kongresinde Togliatti genel sekreter, Longo da genel sekreter yardımcısı seçildi. Aynı yıl İtalya Cumhuriyeti’nin anayasasını hazırlayacak olan Kurucu Meclis’e seçildi. 1948-1973 arasında da İtalya’ nın ikinci büyük partisi olan İKP’nin temsilcisi olarak Ulusal Meclis üyeliği yaptı. 1964’te Togliatti’nin ölümünden sonra İKP genel sekreterliğine seçildi. 1972’de bu görevi Berlinguer’e bıraktı ve onursal bir nitelik taşıyan parti başkanlığına getirildi.
İktisadi ve siyasi konularda önemli kitapları da bulunan Longo, 1973’te Berlinguer tarafından “tarihsel uzlaşma” biçiminde dile getirilen ve İKP’nin Hıristiyan Demokratlar’ı da içerecek bir ittifakın içinde yer alabileceği görüşünü benimsemiş, İtalya’da sosyalizme, laik ya da Katolik tüm çalışanların ve demokratların birliğiyle ulaşılacağını savunmuştur.
• YAPITLAR (başlıca): Un popolo alla macchia, 1947, (“Tuzağa Düşmüş Bir Ülke”); Sulla via dell’insurrezione naziorıale, 1954, (“Ulusal Ayaklanmanın Yolu Üzerine”) Le brigate intemazionali in Spagna, 1956, (“Ispanya’da Uluslararası Tugaylar”); Revisionismo nuovo e antico, 1957, (“Revizyonizm, Yeni ve Eski”); II miracolo economico italiano e la critica marxista, 1962, (“Italyan iktisadi Mucizesi ve Marxist Eleştiri”).
Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi