Maximo Gomez, Dominik asıllı bir Kübalı askerdir ve Küba'nın bağımsızlık mücadelesinde önemli bir rol oynamıştır. 1836 yılında Dominik Cumhuriyeti'nde doğmuş ve 1905 yılında Havana'da vefat etmiştir. Orta sınıf bir ailenin çocuğu olan Gomez, Haiti'nin saldırısı üzerine Dominikli yurtseverlerle birlikte savaşmak için ilahiyat öğrenimini yarıda bırakarak 1865 yılında Küba'ya geçmiştir.
Gomez, Küba'nın bağımsızlığı için Cespedes ve diğer Kübalı önderlerin öncülüğünde başlatılan 1868-1878 arasındaki 10 Yıl Savaşı'na katılmıştır. Bu savaşlar sırasında önce general, sonra Doğu Eyaletleri komutanı olmuştur. Gomez, Ispanya'ya karşı ekonomik olarak etkili bir saldırı planı önermiş ancak bu plan, Kübalı toprak sahipleri ve tüccarların muhalefeti nedeniyle hayata geçirilememiştir.
Gomez, Cespedes'in aldığı bazı kararlar nedeniyle görevinden alınsa da daha sonra görevine geri dönmüş ve savaş bakanı olmuştur. 1878 yılında Zonjon Antlaşması ile savaş sona ermiş ve Gomez, Küba'dan ayrılarak önce Jamaika'ya, ardından Honduras'a gitmiştir. Honduras'ta general olarak görev yapmıştır.
1884 yılında ABD'ye geçen Gomez, Antonio Maceo ve Jose Marti ile birlikte yeni bir ayaklanma için para bulma ve sürgündeki Kübalıların örgütlenmesine çalışmıştır. Ancak Marti ile anlaşmazlığa düşmesi ve örgütlenme çalışmalarının başarısızlığı nedeniyle ABD'yi terk ederek Panama ve ardından Dominik Cumhuriyeti'ne gitmiştir.
1895 yılında Jose Marti'nin çağrısı üzerine Küba'ya dönen Gomez, bağımsızlık mücadelesine katılmış ve İspanya'nın Küba'ya özerklik teklifini reddetmiştir. 1898 ABD-İspanya Savaşı'ndan sonra Küba, ABD işgali altına girmiş ve Gomez, ABD'nin Kübalı askerlere para ödeme yerine Küba'ya borç verme teklifine karşı çıkmıştır. 1902'deki ilk seçimlerde desteklediği Tomas Estrada Palma'nın devlet başkanlığına seçilmesine rağmen, Palma'nın yeniden seçilme çabalarına karşı çıkmış ve bir süre sonra ölmüştür.