ÂDÂB
Edep kelimesinin çoğulu olan âdâb; dinin gerekli gördüşü ve aklın güzel bulduğu bütün söz ve davranışları, uyulması gereken görgü kurallarını, göz önünde bulundurulması ve izlenilmesi gereken esasları ifade eder. İyiliğe ve güzelliğe yönelttiği için, insanın övgüye değer özelliklerine de edep denilir.
Bir fıkıh terimi olarak âdâb, “Hz. Peıgamber’in devamlı olarak deşil de ara sıra yaptığı işler, davranışlar karşılışı olarak” kullanılmaktadır. Âdâbı yerine getiren sevap kazanır, yerine getirmeyen günaha girmez ve kınanmaz. Bu yönüyle nâfile, mendub, müstehap, tatavvu ve fazilet ile eş anlamlıdır.
Âdâb kelimesi, bir iş veya sanata, bir hal veya davranışa nispet edildişi zaman o alana ait özel kuralları ve incelikleri ve o konuda uyulması gereken dinî, ahlâki ve mesleki hüküm ve esasları ifade eder. Âdâbü’s-sülük, âdâbü’l-müftî gibi. (M.C.)