BOSQUET, Alain (1919 – 8 Mart 1998, Paris)
Rus asıllı Fransız şair ve romancı. Evrensel konulara değinen şiirler yazmıştır.
28 Mart 1919’da, Odesa’da doğdu. Yirmi yaşına kadar Anatole Bisk adını kullandı. 1920’de ailesi Bulgaristan’a göç etti. Varna ve Sofya’da bir süre yoksulluk içinde yaşadıktan sonra 1925 yılında Brüksel’e geçtiler. 1937 yılında Athenee d’Uccle Lisesi’n-den mezun oldu. Üniversite Libre de Bruxelies (Brüksel Özgür Üniversitesi) ve Sorbonne Üniversitesi’nde felsefe okudu. Belçika vatandaşlığına kabul edildi. 1940’ta Belçika Almanya tarafından işgal edilince orduya katıldı, ancak aynı yılın sonuda Belçika ve Fransa orduları dağıtılınca ABD’ye gitmeye karar verdi. Avrupa ve Havana’da çeşitli zorluklarla geçen bir yolculuktan sonra, 1942’de, New York’a ulaştı. De Gaulle yanlısı La Voix de France gazetesinde çalışmaya başladı. Aynı yılın sonbaharında ABD ordusuna katılarak ABD vatandaşlığına geçti. Savaşın sonunda Amerikan ordusuyla birlikte Normandiya ve Versailles’e geldi. 1951 yılında resmi görevlerinden istifa edip Paris’e yerleşti, kendisini edebiyat çalışmalarına verdi. Çeşitli gazetelere yazılar yazdı, dış ülkelerde konferanslar verdi, televizyona sanat, edebiyat programları hazırladı. Alain Bosquet 1952 yılında Langue Morte (“Ölü Dil”) adlı kitabıyla Guillaume Apollinaire Ödülü’nü, 1968’de Quatre testaments et autres poemes (“Dört Vasiyet ve Başka Şiirler”) kitabıyla Fransız Akademisi Büyük Şiir Ödülü”nü ve 1978’de Le Livre du doute et de la grâce (“Kuşku ve Lutfun Kitabı”), adlı kitabıyla da Fransız Eleştirmenler Sendikası Ödülü’nü aldı.
Rusya’da doğup çocukluğunu Belçika’da geçiren, ABD’ye kaçıp savaşın sonunu Almanya’da gören ve Fransa’da, Paris’te yaşamayı seçen Alain Bosquet’ nin belirleyici özelliği kendini “gezegenimizde yerleşmiş bir yabancı” olarak görmesidir. Bu yüzden şiirlerinde bütün dünyaya seslenme özlemi dile gelir. Ses öğesine, sözcüklerin bağımsız güçlerine ve insanı çevreleyen tüm nesnelerden kaynaklanan, ama çağı-rımsız imgelere yaslanan arı bir şiir yaratmaya çalışmıştır.
• YAPITLAR (başlıca): A la memoire de ma planete, 1948, (“Gezegenimin Anısına”); Langue morte, 1952, (“Ölü Dil”); Premier testament, 1957, (“Birinci Vasiyet”); Deuxieme testament, 1959, (“ikinci Vasiyet”); Maitre objet, 1962, (“Temel Nesne”); Quatre testaments et autres poemes, 1967, (“Dört Vasiyet ve Başka Şiirler”); 100 notes pour une solitude, 1970, (“Bir Yalnızlık İçin 100 Not”); Notes pour un amour, 1972, (“Bir Aşk İçin Notlar”); Notes pour un pluriel, 1974, (“Bir Çoğul İçin Notlar”); Le livre du doute et de la grâce, 1977, (“Kuşku ve Lutfun Kitabı”).
Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi