Hulûsi BEHÇET Deri hastalıkları profesörü (İstanbul 1889 -1948).
1909’da Tıbbiye’yi bitirdi. 1914’e kadar Gülhane Tıp Akademisi deri hastalıkları servisinde asistan olarak çalıştı. 1914’te KIrklareli Asker Hastahanesi başhekim yardımcılığına atandı; bir süre Kırklareli ve Edirne Asker hastahanelerinde deri hastalıkları hekimliği yaptı. 1918’de Avrupa’ya gitti, önce Budapeşte’de, sonra Berlin’de çeşitli hastahanelerde çalıştı, 1919’da yurda dönünce Cağaloğlu’nda muayenehane açarak bir süre serbest çalıştı; 1923’-te Hasköy Zührevî Hastalıklar Hastahanesi başhekimliğine atandı; altı ay kadar burada çalıştıktan sonra Guraba Hastahanesi deri hastalıkları mütehassıslığına getirildi. Bu hastahanedeki çalışmalanyle ve şark çıbanı üstüne yaptığı araştırmalarla ilgi uyandırdı. 1933 üniversite reformu sırasında İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi deri hastalıkları ve frengi kliniği profesörlüğüne seçildi. 1939’da ordinaryüs profesörlüğe yükseltildi. Araştırmalarıyle yurt içinde ve yurt dışında ün kazanan Hulûsi Behçet, değişik dallarda çalışan tıp bilginlerinin ayrı ayrı niteledikleri bir deri hastalığı üzerinde 25 yıl çalışmış, bunun başlı başına bir hastalık olduğunu ve bir virüsten ileri geldiğini öne sürmüş, görüşünü yerli ve yabancı tıp dergilerinde yayımlamıştır. 1947’de Cenevre’de toplanan Uluslararası Tıp Kongresi’nde, Zürich Tıp Fakültesi dermatoloji profesörü Miescher’in önergesi ve birçok uzmanın da uygun görmesi üzerine bu hastalığa Morbus Behçet (Behçet hastalığı) adı verildi.
Bütün ömrü bilimsel araştırma ve uygulamalarla geçen Hulûsi Behçet’in yerli ve yabancı tıp dergilerinde birçok inceleme ve araştırması yayımlandı.
Eserleri başlıca
1929 İrsi ve vilâdî frengi seririyatı
1936 Frengi dersleri
1940 Klinikte ve pratikte frengi teşhisi ve benzeri deri hastalıkları