ABDULLAH b. ŞEDDAD
Ebü’l Velîd Abdullah b. Şeddâd b. Usâme b. Amr el-Hâdî (ö. 82/701) Hz. Peygamber zamanında doğan muhaddis tabiî. Eski Arap toplumunda âdet olduğu üzere, yolcu ve misafirlerin ışığı görüp evine konuk olmalarını temin etmek maksadıyla geceleri ateş yaktığı için el-Hâdî ismi verilen büyük dedesi Amr’a izafetle İbnü’l-Hâdî diye de meşhurdur. Annesi Sülmâ bint Umeys olup Hz. Hamza’nın hanımı iken onun şehid edilmesinden sonra Şeddâd ile evlenmiştir. Babası Şeddâd. Hz. Ömer. Ali, Muâz b. Cebel, İbn Mes’ûd. Esma bint Umeys, Âişe, Ümmü Seleme ve diğer bazı sahâbîlerden hadis rivayet etmiş, kendisinden de Ebû İshak eş-Şeybânî, Abdullah b. Şübrüme ve Hakem b. Utey-be gibi kişiler rivayette bulunmuşlardır. Güvenilir bir muhaddis olup rivayetleri Kütüb-i Sitte’de yer almıştır.
Boynunun vurulması pahasına da olsa minbere çıkıp sabahtan öğleye kadar Hz. Ali’nin faziletlerini anlatmak istediğini belirtecek derecede Ali taraftarı olduğu rivayet edilen Abdullah, İbnü’l-Eş’as’ın yanında Haccâc ile savaşırken Düceyl nehrinde boğularak ölmüştür.
Bibliyografya
1- İbn Sa’d, et-Tabakâtü’l-kübrâ Inşr İhsan Abbas), Beyrut 1388/1968i
2- Taberî, Tarih (nşr Muhammed Ebü’t-Fazl), Kahire 1960-70-Beyrut, ts. (Dâru Suveydânl, VI, 382-383.
3- İbnü’l-Esîr. Üsdül-gâbe (nşr Muhammed İbrahim el-Bennâ, v dğr ). Kahire 1390-93/1970-73.
4- Zehebî, A’lâmü’n-nübetâ’. III, 488-489.
5- İbn Hacer, el-Işâbe, Kahire 1328.
6- İbn Hacer, Tehzîbü’t-Tehşîb.V, 251-252. [248]
TDV İslâm Ansiklopedisi