Abdurrahman bin Bişr Kimdir, Hayatı, Hakkında Bilgi

ABDULRAHMAN b. BİŞR
 
Ebû Muhammed Abdurrahman b. Bişr b. el-Hakem el-Abdî en-Nisabûrî (ö. 260/873-74) Tanınmış hadis hafızı.

Babası Bişr b. Hakem. (ö. 238/852-531 Mâlik b. Enes ve Fudayl b. İyâz’ın tale­besi olmuş. Buhârî ve Müslim gibi muhaddislere ise hocalık yapmıştır. Hafıza­sı oğlununkinden daha kuvvetli olup ri­vayet ettiği hadisler onunkinden fazla­dır. Hadis tahsili için gittiği yerlere, henüz bulûğ çağına ermemiş bir çocuk olan oğlu Abdurrahman’ı da götürmüş ve onun büyük âlimlerden hadis öğren­mesini sağlamıştır. Babasıyla birlikte gittiği Yemende ergenlik çağına giren Abdurrahman, babasının ve dedesinin hocası olan Süfyân b. Uyeyneden ve ayrıca İsmail b. Uleyye, Yahya b. Saîd el-Kattân, Abdürrezzâk b. Hemmâm’dan hadis tahsil etmiştir. Yahya el-Kattân, oğlu gibi sevdiği Abdurrahman’ı bir dersinde öğrencilerine göstererek onun çok zeki olduğunu söylemiş ve kendi­sinden rivayet edeceği her şeyi te­reddütsüz kabul etmelerini tavsiye et­miştir. Abdurrahman’dan da babasının talebeleri Buhârî ve Müslim başta ol­mak üzere, Ebû Dâvûd, İbn Mâce, İbn Huzeyme gibi tanınmış muhaddisler ri­vayette bulunmuşlardır. Kur’ân-ı Kerim okumasıyla da tanınan Abdurrahmanın sesinin çok güzel olduğu rivayet edilir. Nİsabur Emîri Abdullah b. Tâhir, onun kıraatini dinlemek üzere akşamlan tebdîl-i kıyafet ederek imamlık yaptığı ca­miye giderdi. Rivayetleri Şahîh-i Buhâ­rî, Şahîh-i Müslim ile Ebû Dâvûd, Nesâî ve İbn Mâce’nin sünenlerinde yer alan ve İbn Hibban. İbn Ebû Hatim gi­bi hadis otoriteleri tarafından güveni­lir bir râvi olarak tanıtılan Abdurrah­man, uzun bir Ömür sürdüğü için, sade­ce onun rivayet ettiği hadisleri dinle­mek üzere birçok hadis âliminin baş­vurduğu bir otorite olmuştur.

Bibliyografya
 
1- İbn Ebû Hatim, el-Cerh ue’t-ta’dît, Hayda-râbâd 1371-73/1952-53-Beyrut, ts. (Dârül-Kutübi’l-Ümiyye), V, 215
2- Halib. Târihu Bağdâd, Kahire 1349/1931-Beyrut, ts. (Dârü’l-Kütübi’l-ilmiyye), X, 271-272.
3- Mizzî, Tehzîbü’l-Kemâl (nşr Beşşâr Avvâd Ma’rûf, Şu’ayb el-Arnavûd), Beyrut 1405/1985.
4- Zehebî. Aclâmü’n-nübelâ. XII, 340-344.
5-  İbn Hacer. Tehzibut-Tehzİb,VI, 144-145. [344]

TDV İslâm Ansiklopedisi

Daha yeni Daha eski