ABDURRAHMAN TAC (1896-1975) Ezher şeyhi, Mısırlı hukukçu ve devlet adamı. Mısır’ın Asyût vilâyetinde doğdu. Hafızlığını orada tamamladı ve temel Öğrenimini de Asyûfta yaptıktan sonra ailesinin İskenderiye’ye yerleşmesi üzerine İskenderiye Din Enstitüsü’ne (Mahedü’l-İskenderiyyeti’d-dînî) girdi (1910). Ezher Üniversitesi Şeriat Fakültesi’ni 1926’da bitirdi. Bir süre Asyüt ve Kahire din enstitülerinde öğretmenlik yaptı. 1933’te Şeriat Faküftesi’ne hoca oldu; iki yıl sonra da bu görev uhdesinde kalmak üzere Fetva Kurulu (Lecnetü’l-fetvâ) Hanefî mezhebi üyeliğine getirildi.
1936’da Ezher tarafından Sorbon Üniversitesi’ne gönderildi; orada hazırladığı “Babîlik ve İslâm” konulu tezi ile felsefe ve dinler tarihi doktoru unvanını aldı Paris dönüşü yine Ezher’deki hocalığa ve Fetva Kurulu üyeliği görevine devam etti: bunu çeşitli idarî görevler takip etti. Abdurrahman Tâc aynı zamanda ilmî araştırmalardan da geri durmuyordu. Bu arada hazırladığı “es-Siyâsetü’ş-şer’iyye” adlı teziyle Cemâatü kibâri’l-ulemâ üyeliğine hak kazandı (1951). Bir süre Aynişems Üniversitesi Hukuk Fakültesi öğretim üyeliği ve Anayasa Komisyonu üyeliği yaptıktan sonra Ezher şeyhliğine tayin edildi (1954) Ezher’e eğitim ve yönetimle ilgili yeni düzenlemeler getirdi. Mısır dışından gelen öğrenciler için yurtlar yaptırdı. 1958’de Mısır ve Suriye’nin birleş mesiyle Birleşik Arap Cumhuriyeti kurulunca bakan olarak hükümette görev aldı. 1963’te Arap Dil Akademisi ve daha sonra Ezher İslâmî Araştırmalar Akademisi üyeliğine getirildi. 12 Nisan 1975’te vefat etti.
Eserleri. el-Ahvâlü’ş-şahşiyye fi’i-fıkhi’l-İslâmî ; es-Siydse-tü’ş-şer eiyye; Hükmü’r-ribâ ü’ş-şericati’l-İslâmiyye; Şerikâtü’t-temîn min vicheti nazari’ş-şeri’ati’i-İslâmiyye. Son iki eser Mecmau’l-buhûsi’l-İslâmiy-ye’nin yedinci yıllık kongresine sunduğu bildirilerdir.
Bibliyografya
1- Ali Abdülazîm. Meşîhatü’l-Ezher, Kahire 1399/1979, II, 165-177;
2- Muhammed Abdûla-lîm Hüseyin. el-Ezherü’ş-$erlf ft cTdihi’l-etft, Kahire 1403/1983, s. 259, 260;
3- Şüyûhui-Ezher, Kahire, ts., s. 43-44;
4- Muhammed Mehdî Allâm. el-Mecma’iyyûn fî hamsine câmen, Kahire 1406/1986, s. 155-157. [446]
TDV İslâm Ansiklopedisi