Ahmet AĞAOĞLU, hukukçu, tarihçi (Şuşa, Azerbaycan 1869-İstanbul 1939).
Petersburg Politeknik Enstitüsünde yarım kalan öğrenimini Paris’te Sorbonne Üniversitesi Tarih ve Filoloji bölümünde ve Hukuk Fakültesi’nde tamamladı (1894). Tiflis, Baku ve Şuşa’da öğretmenlik yaptı. Kapsi, Şarki Rus, Hayat, ve çıkardığı İrşad, Terakki dergilerinde Hüseyinzade Ali, Ali Merdan gibi Türkçülerle birlikte Rusya’daki Türkler’in haklarını ve Kafkasya’nın bağımsızlığını savunan yayınlar yaptı. Difaî (savunmaya ait) derneğini kurdu. 1909’da geldiği Türkiye’de önce Darülfünun Rusça öğretmenliğine, sonra da türk tarihi profesörlüğüne atanan Ağaoğlu, Türk Ocağı’ndaki çalışmalarının yanı sıra Hikmet gazetesinde, Sebilürreşat’ta, Türk Yurdu’nda ve başyazar olarak Tercümanı hakikatte yazdı. 1912’de îttihak ve Terakki Partisi üyeliğine ve Afyonkarahisar milletvekilliğine seçildi. 1917 Rus İhtilâli’nden sonra Azerbaycan’ın bağımsızlık hareketine katılan Ağaoğlu, 1919’da İstanbul’a döndü, fakat Malta’ya sürüldü. Sürgünden dönüşünde (1921), Matbuat genel müdürü, Hâkimiyeti Milliye başyazarı ve Kars milletvekili (1923-1931) oldu. Ankara Hukuk Fakültesi (1924) ve İstanbul Hukuk Fakültesi (1931) profesörlüğüne atandı. 1931’de kurucuları arasında bulunduğu Serbest Fırka’daki çalışmaları yüzünden İsmet İnönü’yle arası açılınca siyasi hayattan çekildi. Bunu, çıkardığı Akın dergisinin (1933) hükümet aleyhinde-
ki yazılan yüzünden kapatılması ve üniversitedeki görevinden ayrılması izledi. Bu döneminde Kültür Haftası, İnsan dergilerinde yazdı.
Eserleri başlıca Şiî mezhebi ve membaları (1892), İslâm ve ahund (1900), İslâm’a göre ve İslâm âleminde kadın (1901), Üç medeniyet (1920), Devlet ve fert (1939), Türk Teşkilâtı Esasiyesi, Türk hukuk tarihi (1941), Gönülsüz olmaz, ihtilâl mi? inkılâp mı (1942) v.d.