ABDÜLKERİM EFENDİ, BUHÛRÎZÂDE (ö. 1192/1778) Şeyh, mutasavvıf-şair ve musikişinas. Türk mûsiki çevrelerinde Buhûrîzâde-i Sânı adıyla şöhret bulmuştur. Hayatı hakkında fazla bilgi yoktur; ancak ömrünün büyük bir kısmını İstanbul’da geçirdiği bilinmektedir. Gençlik yıllarında, Kocamustafapaşa hankahı şeyhi Sünbü-liyye’den Nûreddin Efendi’ye (ö. 1160/ 1747) intisap etti. İyi bir tarikat terbiyesi ve bilgisi alarak yetiştikten sonra bu tekkenin zâkirbaşılığına getirildi. Bir müddet sonra da Eyüp’te Şah Sultan Tekkesi şeyhi oldu. Bu vazifede iken seksen yaşlarında vefat etti.
Şiirlerinde Kemter mahlasını kullanan Abdülkerim Efendi’nin bugüne kadar divanına rastlanmamıştır. Bazı mecmualarda yer alan manzumelerinden onun iyi bir tekke şairi olduğu anlaşılmaktadır. Ayrıca dinî eserler veren bir bestekâr olarak zamanın önemli musikişinasları arasında yer almıştır. Muhtelif el yazması güfie mecmualarında, genellikle Buhûrîzâde-i Sânı adıyla pek çok eserine rastlanıyorsa da bunlardan ancak beş tanesinin notası zamanımıza ulaşmıştır.
Bibliyografya
1- Râmiz. Adab-ı Zurefâ, Millet Ktp., Ali Emirî, T, nr. 762.
2- M usta ki m zade, Mecmûa-i İlâhiyyât, Süleymaniye Ktp., Esad Erendi, nr. 3397, vr. 147a.
3- Mehmed Şükrî. Silsilename, Hacı Selim Ağa Ktp., Hüdâyf, nr. 1098, vr. 26b.
4- Hüseyin Vassâf. Setne, III, 344.
5- S. Nüzhet Ergun, Antoloji, I, 164.
6- Öztuna. TMA, I, 9.
TDV İslâm Ansiklopedisi