Vasfi Raşit SEVİG, hukuikçu ve öğretim üyesi (Menaha, Yemen 1887-İstanbul 1971).
Galatasaray Lisesinden sonra İstanbul Hukuk Fakültesini ve Paris Hukuk Fakültesini bitirdi (1913). Ertesi yıl Türkiye’ye döndü, üç yıl sonra da Saksonya mahkemelerinde staj yapmak üzere Almanya’ya gönderildi (1917); bu çalışması 1925’e kadar sürdü. Bu arada çeşitli uluslararası hakem mahkemelerinde Türkiye’yi temsil etti. Sevig sürekli olarak Türkiye’ye yerleştikten sonra bir süre İstanbul Belediye Meclisi üyeliği yaptı. Bu, onun için siyasi hayata hazırlık yerine geçti ve 1931’de Şebinkarahisar’dan (Giresun) milletvekili seçildi; Meclis’in beşinci döneminde ise Sivas milletvekiliydi. Sevig’in üniversite öğretim üyeliği milletvekilliği sırasında başladı (1935). Önceleri Ankara Hukuk Fakültesinde Roma hukuku dersleri veriyordu; çok geçmeden buna mukayeseli medeni hukuk dersleri de eklendi. Ayrıca Polis Enstitüsü’nde de anayasa dersleri okuttu. 1957’de üniversiteden emekliye ayrıldı.
Eserleri başlıca Yeni Hukuk Usul Muhakemeleri Kanunu tatbikat ve sakki (1928), İnkılâpların öğrettikleri (1934), Ticareıt Kanunu şerhi (3 cilt, 1934-1936), Institutiones (1937), Devletler hususi huku’ku (kardeşi Muammer Raşit Sevig ile birlikte, 1937-1943), Kısa idare hukuku (1943), Toprak hukuku dersleri (1953), Askeri adalet (2 cilt, 1955-1956), Doktrin ve içtihatlar açısından türk icra ve iflâs hukuku (2 cilt, 1967).