Yusuf AKÇURA, tarihçi, siyaset adamı (Simsor 1878-İstanbul 1935).
Harp Okulu öğrencisiyken İttihatçılar’la olan ilişkisi yüzünden Fizan’a sürülmüş, oradan Tunus ve Fransa’ya kaçarak, Ecole des Sciences Politiques’i bitirmişti. Paris’te Türkçe Şûrayı Ümmet ve Fransızca Meşveret gazetelerinde, İkinci Meşrutiyet’ten sonra geldiği İstanbul’da da çıkardığı Türk Yurdu dergisinde Türk milliyetçiliğini yaymak amacıyle makaleler yazdı. Türk Ocağı’nm kurucuları arasında yer aldı. Darülfünun ve Harp Okulu türk siyasi tarihi öğretmenliğine atandı. Ancak 1916’da üniversitedeki görevine son verilmesi üzerine Hüseyinzade Ali ile Berlin’de toplanan Türk Kavimleri Kongresi’ne katıldı. Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra, türk esirlerinin mübadelesi için Kızılay tarafından Rusya’ya gönderildi. Kurtuluş Savaşı başlayınca Anadolu’ya geçerek kurtuluşa katılan Akçura, İstanbul (1923-1935) ve Kars (1935-1939) milletvekili olarak T.B.M.M.’de yer aldı. Türk kültürü ve tarihinin incelenmesi göreviyle Türk Tarih Kurumu’nun başkanlığına ve İstanbul Üniversitesi türk tarihi profesörlüğüne getirildi.
Başlıca eserleri: Ulum ve tarih (1906), Üç tarzı siyaset (1912), Şark meselesine ait notlar (1920), Türkiye siyasi tarihi (ders kitabı, 1933-1935), Siyaset ve iktisat (konferansları, 1924), Muasır Avrupa’da siyasi ve İçtimaî fikirler ve fikir cereyanları (1926), Osmanlı İmparatorluğu’nun dağılma devri (1940) v.d.