Oktay AKBAL, hikâye, roman, fıkra yazan (İstanbul 1923).
İstanbul Üniversitesi Hukuk ve Edebiyat fakültelerindeki öğrenimini yarıda bırakarak yazı hayatına atıldı. Serveti Fünun dergisinde sekreterlik (1943-1944) yaptı. Milli Eğitim Bakanlığı Tercüme Bürosu’nda (1947-1951), Vatan gazetesinde (1951-1956) çalıştı. 1969’dan sonra Cumhuriyet gazetesinde fıkra yazarlığı yaptı. 1985 yılından itibaren Hürriyet gazetesi için köşe yazarlığı yapan Akbal, daha sonra Milliyet gazetesinde çalışmıştır. Halen Cumhuriyet gazetesinde köşe yazarlığına devam etmektedir.
Hikâyelerinde (Önce ekmekler bozuldu, 1946; Aşksız insanlar, 1949; Bizans definesi, 1953; Bulutun rengi, 1954; Berber aynası, 1953 (1959 Sait Faik Hikâye Armağanı); Yalnızlık bana yasak, 1967; Tarzan öldü, 1969) çocukluk anılarını, ilk gençlik yıllarından başlayarak kendi yaşantısını ve yakından tanıdığı büyük şehrin kenar semtlerindeki sıcakkanlı yoksul insanları, geride kalmış aşkları, sürekli bir yalnızlık ve mutsuzluk duygusuyle birlikte anlatır. İki kısa romanı (Garipler sokağı, 1957; Suçumuz insan olmak, 1957 (Türk Dil Kurumu 1958 roman ödülü!) hikâyelerinin anı, özyaşantı havasını ve şiirli anlatımını sürdürür. Deneme, anı, günlük türlerinde eserleri vardır: Şair dostlarım (1964), Dost kitaplar (1967), Günlerde (1968), Konumuz edebiyat (1968), Yazmak yaşamak (1972) v.d.