CARRACCI, Annibale (1560-1609)
İtalyan, ressam. Raffaello’yla eşdeğer tutulan iç süslemeleriyle ün kazanmıştır.
3 Kasım 1560’ta Bologna’da doğdu, 15 Temmuz 1609’da Roma’da öldü. Bir süre, maniyerist bir anlayışla resim yapan Tibaldi’nin atölyesinde çalıştı. 1582’de her ikisi de ressam olan ağabeysi Agostino ve kuzeni Ludovico ile birlikte Fava Sarayı’nın süslenme işine katıldı. 1584’te üçü birlikte Bologna, Akademisi’ ni kurdular. Annibale 1595’e değin bu akademide aralıklarla resim tekniği öğretti. Bu sırada Agostino ile birlikte Gessi Kilisesi, Magnani ve Sampieri saraylarının süslenmesinde çalıştı. Kuzeni Ludovico ile geçinemediği için 1595’te Roma’ya gitti. Odoardo Farnase’nin koruması altına girdi, 1597-1603 arasında Farnese Sarayı’nın Camerino ve Galeria bölümlerinin fresklerini yaptı. Bu sıralarda başlayan ruhsal ve bedensel rahatsızlıkları yüzünden son yıllarını sadece, aldığı siparişlerin hazırlık desenlerini çizerek geçirdi. Bunların uygulamasını, sonradan hepsi ünlü birer ressam olan yardımcıları Albani, Domenichino, Lan-franco, Tacconi ve yeğeni Antonio Carracci yaptılar
Carracci’nin başlangıçtaki üslubu, Barocci’nin maniyerist ve barok özellikleri taşıyan biçimciliği ile Correggio’nun duyarlılığı yücelten şiirsel tutumunun bir bileşkesi niteliğindedir. Bu bileşke içinde giderek artan Correggio sevgisi, 1588’den sonra yerini Vere-nose ve Tintoretto gibi Venedik resminin büyük ustalarından gelen etkilere bırakır. Carracci burdan yola çıkarak renk ve ışık sorunlarının çözümüne ağırlık veren yeni bir dil geliştirmiştir. Resimlerinde görülen, genelde abartılmış bir gerçekçilik olarak tanımlabilecek Venedik Okulu etkisi, denetimli bir kompozisyon kuruluşu ile yarı izlenimci (empresyonist) bir fırça ve renk tekniği üstüne temellenmiştir.
Carracci, başyapıtı sayılan Fümese Sarayı fresklerinde doğayı Rönesans’ın büyük ustalarının işledikleri biçimiyle tanımaya yönelir. Genelde klasikçi bir üslup sergileyen bu dev boyutlu mitolojik sahnelerde özellikle Raffaello’nun etkisi belirgindir. Carracci mimarlık, heykel ve resme özgü tüm öğelerin birbiriy-le uyumlu bir bütün oluşturmasını sağlamak için, tüm yanılsama olanaklarını sonuna dek zorlamıştır. Tavanın sanki gökyüzünün bir parçasıymış gibi işlenmesi, Barok’ta yaygın olarak kullanılacak bu uygulamanın ilk örneklerindendir. Bu yenilik, Carracci ‘den esinlenen Pietro Cortona ve Luca Giardona gibi süslemeci Barok’u temsil eden sanatçılarca daha sonra en yetkin biçimine kavuşturulmuştur.
Carracci, Bassano ve Dosso etkilerinin yer yer algılandığı manzaralarında, Flaman ressamlarmkine eşdeğer bir gözlem gücü gösterir. Bu gözlem gücü, 17. yy manzara resmi içinde başlıbaşma bir yeri olan Mısır’a Kaçış gibi resimlerinde, melankoli duygusu uyandıran şiirsel bir doğa anlayışına ulaşır.
Carracci son on yılında içeriği abartılmış heykel-si bir desen anlayışı sergiler. El kol hareketlerinin, yüzlerdeki anlatımın iyice abartıldığı bu üslup, Correggio yumuşaklığı ile Barok Natüralizm’in (Doğalcılık) bütünleştirilmesi olarak tanımlanabilir.
Annibale’nin ve genelde Caracciler’in ölçülü ve seçmeci (eklektik) Klasikçilik’i (Klasizm) 17. yy’m ortalarına değin Batı resim sanatı üstüne etkili olmuştur. Bu etkinin sürüldüğü Domenichino, Reni, Albani, Poussin ve Claude Lorrain, Klasik İdealizm’i; Lanfronca, Pietro da Cortona ve Luca Giardena, süslemeci Barok’u temsil ederler.
• YAPITLAR (başlıca): İsa’nın Çarmıha Gerilmesi, 1583, San Nicolo Kilisesi, Bologna; Kasap Dükkânı, 1583, Chrıst Church, Oxford/İngiltere; İsa’nın Vaftiz Edilmesi, 1585, San Gregorio Kilisesi, Bologna; Isa’nın Mezara Konması, 1585, Pinakotek, Parma; Meryem’in Göğe Yükselmesi, 1587, Resim Galerisi, Dresden; Farnese Sarayı freskleri, 1595-1603, Roma; Mısır’a Kaçış.
Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi