PIGOU, Arthur Cecil (1877-1959)
İngiliz, iktisatçı. İktisadi refahın ancak devlet müdahalesi ile artabileceğini ileri sürmüştür.
18 Kasım 1877’de Wight Adası’nda doğdu, 7 Mart 1959’da Cambridge’te öldü. Cambridge Üniversitesi’ne bağlı King’s College’da öğrenim gördü. 1908’de Cambridge Üniversitesi’nde A.Marshall’dan boşalan Politik iktisat Kürsüsü’ne atandı ve 1943’e değin bu görevini sürdürdü. 1918-1919 yıllarında para ve döviz ile ilgili bir komitede, 1919-1920 yıllarında gelir vergisi ile ilgili Kraliyet Komisyonu’nda, 1924-1925 yıllarında da parasal politikayla ilgili Chamberlain Komitesi’nde görev aldı.
Pigou en önemli kitabı The Economics of Welfare’de (“Refah İktisadı”),iktisadi refahın,gelirin bölüşüm biçimine bağlı olduğunu vurgulayarak, iktisadi etkinliğin hem toplam toplumsal refah üzerindeki, hem de çeşitli toplumsal grupların ulusal gelirden aldıkları pay üzerindeki etkilerini araştırdı. Dıştan yararlar (external economies) ve dıştan kayıplar (ex-ternal diseconomies) kavramlarından yola çıkarak, “toplumsal ürün” ve “özel ürün” arasında ayrım yaptı ve firmaların üretim fonksiyonları ya da bireylerin tercih fonksiyonları birbirlerine bağımlıysa, fiyat sisteminin kaynak dağılımını en iyi bir biçimde sağlamakta yetersiz kalacağını ileri sürdü. Pigou’ya göre, tam rekabet koşulları, özel net ürünü en çoğa çıkarmakta, ama bu toplumsal net ürünün en çoğa çıkarılması anlamına gelmemektedir. Verili bir servetin daha eşit bölüşülmesinin refahı artıracağını, refahın en yüksek bir düzeye çıkarılmasının ise ancak, üretken kaynakların, marjinal toplumsal ürünü (ya da marjinal toplumsal maliyeti) her alternatif kullanım alanında eşitleyecek bir biçimde dağılmasıyla sağlanabileceğini savundu. Pigou, tam rekabet ve çeşitli tekel koşullarında bu olasılığın ne derece geçerli olduğunu tartıştıktan sonra, devletin vergiler ya da destekleme politikalarıyla piyasaya müdahale ederek ve marjinal bireysel maliyet ile marjinal toplumsal maliyeti eşitleyerek, kaynak dağılımını düzeltebileceğini, böylece iktisadi refahı en yüksek bir düzeye ulaştırabileceğini ileri sürmüştür. Pigou’nun bu görüşleri, serbest piyasa ekonomisine yöneltilmiş bir eleştiri olarak kabul edilmiştir.
Pigou’nun 1933’te yayımladığı The Theory of Unemployment (“işsizlik Kuramı”) adlı kitabı ise, Keynes’in geleneksel iktisada yönelttiği eleştirilerin temel hedeflerinden biri olmuştur. Pigou, eğer işsizlik varsa, bunun, ücretlerin çok yüksek olduğunun bir göstergesi olarak ele alınması gerektiğini ileri sürmüştür. Pigou’ya göre tüketicilerin harcamaları, bireylerin servetlerinin gerçek değerinin, fiyatlar düştükçe tüketim eğilimini artıran bir fonksiyonudur. Ücretlerin ve fiyatların tam esnek olduğu bir ekonomide, tüketim harcamaları, fiyatlar düşünce artarak efektif talebin yetersizliğini karşılar ve ekonomiyi tam istihdam düzeyine getirir. Dolayısıyla, eğer iktisadi sistem kendiliğinden tam istihdam dengesine gelmiyorsa, bunun nedeni ya fiyatlara yapılan müdahalelerdir ya da işçilerin ücret düşüşlerine direnmeleridir. Pigou’ nun Keynes’in eleştirileri üzerine formüle ettiği ve “Pigou etkisi” olarak anılan bu varsayımına göre, Keynes’in eksik istihdam dengesi gerçek bir denge değil, esnek olmayan ücretler ve fiyatlarla gerçekleşen bir dengesizlik durumudur. “Pigou etkisi” istatistiksel bir kanıtlamayla desteklenmemiştir.
• YAPITLAR (başlıca): The Economics of Welfare, 1920, (“Refah İktisadı”); Industrial Fluctuations, 1927, (“Sınai Dalgalanmalar”); The Theory of Unemployment, 1933, (“İşsizlik Kuramı”); Employment and Equilibrium, 1941, (“İstihdam ve Denge”); Essays in Economics, 1952, (“İktisadi Denemeler”).
Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi