CARDUCCI, Giosue (1835-1907)
İtalyan, şair. Yurtsever görüşlerinin etkilediği ateşli şiirsel üslubuyla 19.yy sonunda İtalya’nın “Ulusal şair”i olmuş, 1906 Nobel Edebiyat Ödülü’nü kazanmıştır.
27 Temmuz 1835’te, İtalya’nın Toscana bölgesinde, Val di Castello’da doğdu, 16 Şubat 1907’de Bologna’da öldü. Doktor olan babası Michele Car-ducci, 1831 İtalyan Devrimi’ne katıldığı için hapsedilmiş bir devrimciydi. Michele Carducci 1849’da siyasal etkinlikleri yüzünden Toscana’dan Floransa’ya kaçmak zorunda kalınca, Giosue ortaöğrenimini burada tamamladı. Bir burs kazanarak Piza Üniversitesine girdi ve burada İtalyan edebiyatı öğrenimi gördü. Üniversite öğrenimini tamamladıktan sonra bir süre siyasal görüşleri yüzünden iş bulamayarak Floransa’ da özel öğretmenlik yaptı. 1860’ta Bologna Üniversitesi’nde İtalyan Edebiyatı Bölümü’nde öğretim üyesi oldu ve 1904’e değin bu görevde kaldı. 1890’da senatör oldu. 1906’da Nobel Edebiyat Ödülü’nü kazandı.
Carducci gençlik yıllarında şiire başladı. dönem İtalyan edebiyatında etkin olan Romantik akımın karşısında yer aldı ve kendisiyle benzer görüşleri paylaşan “Amici Pendanti” edebiyat grubuna katıldı. Bu grubun II Politziano adlı dergisinde yayımlanan şiirlerini 1857’de Rime adlı kitapta topladı. Carducci’nin ateşli yurtseverliği ve bir İtalyan “yeniden doğuş”una olan inancı şiirlerinin tonunu belirler. 19.yy sonu Romantizm’ini ve Hıristiyanlık’ı Italyan kültürünün geleceği önünde engel olarak görmüş, şiirlerinde önemli ölçüde klasik yapılara dönerek Latin kültürünün Italyan tarihindeki önemli rolünü vurgulamıştır. 1850’lerin sonunda, kısa bir süre, monarşist düşünceye yakınlık gösterdiyse de, tüm yaşamı boyunca şiirlerinin ana teması özgürlük ve yurtseverlik oldu. 1865’te yayımlanan lnno a Satana (“Şeytana Övgü”) Carducci’nin Hıristiyanlık’a karşı düşüncelerini sergilemesinin yanı sıra, kimi romantik şairlerin“Şeytan’’ özgür düşünce ve başkaldırının simgesi olarak ele alan tavrına oldukça yaklaşır. Carducci en önemli yapıtlarından sayılan Odi barbare’de (“Barbar Od’ları”) klasik Latin şiirinin ölçülerini kullanmış, Latin şiirinin ölçülerini ve kurallarım İtalyanca’ya uydurma çabasına girmiştir.
• YAPITLAR (başlıca): Rime, 1857, (“Şiirler”); lnno a Satana, 1865, (“Şeytana Övgü”); Giambi e d epodi, 1867-1869; Rime Nouve, 3 bölüm, 1861-1886, (“Yeni Şiirler”); Odi barbare, 1877-1889, (“Barbar Od’ları”); Rime e ritmi, 1899, (“Dizeler ve Ölçüler”).
Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi