SCHWEITZER, Albert (1875-1965) Alman, tanrıbilimci ve hekim. Ahlak değerlerinin ve edimlerinin uygarlığın temelini oluşturduğu görüşünü savunmuştur.
14 Ocak 1875’te Keyserberg’te doğdu, 4 Eylül 1965’te Kongo’nun Gabon kentinde öldü. Strasburg, Paris ve Berlin üniversitelerinde tanrıbilim, felsefe ve tıp öğrenimi gördü, müzik konusunda bilimsel çalışmalar yaptı. 1912’de evlendiği Helene Bresslau ile 1913’te, Afrika’daki Fransız sömürgelerini kapsayan uzun bir geziye çıktı, Kongo’nun Gabon ilinde yöresel hastalıkları araştırmayı amaçlayan bir hastahane kurdu, ona yardımcı nitelikte toplumsal kurumlar açtı. Bütün inceleme, araştırma ve çalışmalarını insanları acıdan kurtarmak, salgın hastalıkları önlemek, düşkünlere yardım etmek, geri kalmış toplundan eğitip daha ileri bir yaşama düzeyine çıkarmak konularında odaklaştırdı, bunlarla ilgili yapıtlar yayımladı. 1952’de Nobel Barış Odülü’nü aldı.
Schweitzer’in çalışmalan müzik, tıp, felsefe ve tanrıbilim alanlarını kapsar. Ona göre önemli olan düşünceyle eylemler arasında birlik sağlamak, düşünceleri eylemle gerçekleştirmektir. Aydın kişi için başkalrina iyilik etmek, yardımda bulunmak bir özveri değil insanlık ve uygarlık görevidir. İnsan bu görevin bilincine vardığı oranda yetkin ve uygardır. Olgun bir insanın hangi türden olursa olsun, her canlıya karşı yumuşak davranması gerekir.
Schweitzer’in çalışmaları, özellikle uluslararası sağlık öğrütlerinin kurulup geliştirilmesinde ve barışseverlik duygusunun yayılmasında etkili olmuştur.
® YAPITLAR (başlıca): Jean Sabastian Bach le musicien poete, 1905, (“Müzisyen ve Ozan, Jean S c bas t i an Bach”); Zwischerı \Vasser und Urwald., 1921, (“Su ve Balta Girmemiş Orman Arasında”); Kulturphilosophie, Verfall undV/ıe-deraufbau der Kultur, 1923, (“Kültür Felsefesi, Kültürün Çöküşü ve Yeniden Yapımı”); Die Mystik des Apostels Paulus, 1930, (“Havari Paulus’un Gizemi”); Mystik und E t hık, 1935, (“Gizem ve Ahlak”).
Türk Ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi