ROMAINS, Jules (1885-1972) Fransız, yazar. Unanimizm akımının en önemli temsilcisidir.
26 Ağustos 1885’te Haute-Loire bölgesinde, Saint-Julien-Chapteuil’de doğdu, 14 Ağustos 1972’de Paris’ te öldü. Asıl adı Louis-Henri-Jean Farigoule’dir. Paris’ te Ecole Normale Superieure’de fen bilimi ve felsefe öğrenimi gördü. İlk şiirlerini küçük yaşlarda yazmaya başladı. Yapıtlarının ana teması olan Unanimizm düşüncesini de öğrencilik yıllarında ortaya attı. I.Dünya Savaşı’nın ardından, bir süre yaptığı felsefe öğretmenliğini bırakarak tümüyle edebiyatı uğraş edindi. Bu arada ilk önemli şiir kitabı La vie unanime (“Ortak Yaşam”) ile Mort de quelqu ’un (Bir Adam Öldü) ve Les copains (Kafadarlar) adlı iki romanı yayımlanmış, L ’armee dans la ville (“Kentteki Ordu”) adlı oyunu da Paris’te sahnelenmişti. 192 5 ’ te yazdığı fars türündeki oyunu Knock, ou le triomphe de la midecine (Knock, ya da Hekimliğin Zaferi) ile adını Fransa dışında da duyurdu. 1930’lardan sonra romana ağırlık verdi ve 1932’de en önemli yapıtı yirmi yedi ciltlik Les hommes de bonne vo-lonte’yi (“İyi Niyetli İnsanlar”) yazmaya başladı. Bu roman 1908-1933 arasında Fransız toplumunun bir kesitini yansıtıyordu. 1940’taki Alman işgali sırasında Fransa’dan ayrılarak ABD’ye ve Meksika’ya giden Romains, savaş bittikten sonra ülkesine döndü. 1946’da tamamladığı Les hommes de bonne volonte, onun aynı yıl Aca-demie Français’e üye seçilmesini sağladı. 1947’de son oyunu Van mil’ı (“Bin Yılı”) yazdı.
Romains’in 1908’de yayımlanan ilk şiir kitabı La vie unanime’de ortaya attığı Unanimizm görüşü, daha sonra bir edebiyat akımına dönüşmüştür. Bireyci düşüncelere ve edebiyattaki simgecilik akımına bir tepki olarak gelişen bu görüşe göre insanların tek bir topluluk ruhu içinde birleşmeleri, ortak bir bilinçte buluşmaları gereklidir. Genellikle kentlerde ve toplu biçimde yaşamak zorunda kalan insanların bireyci bir tutum takınması giderek olanaksızlaştığından, birlikte yaşamayı öğrenmek tek çözüm olarak ortaya çıkar. Bu ortaklık duygusu kişiyi yalnızlıktan kurtarıp yaşama bağlar ve canlandırır. Ro-mains’e göre bu duygu yalnızca canlı varlıkları değil, cansızları da kapsar ve insanlar yaşadıkları çevre ile bütünleşirler. Sokaklar, kahveler, fabrikalar, doğadaki varlıklar da bu ortaklığa katılırlar. Romains üslubunu da akımın gereklerine uydurmuştur. Simgelere yer vermez. Gündelik olayları yalın, dolaysız, ancak canlı bir anlatımla dile getirir. Psikolojik irdelemelere, uzun betimlemelere girişmez.
Romains, ölümüne değin yazarlığı sürdürmekle birlikte Les hommes de bonne volonte’den sonra önemli bir yapıt ortaya çıkaramamıştır.
• YAPITLAR (başlıca): Şiir: La vie unanime, 1908, (“Ortak Yaşam”); Odes etprieres, 1913, (“Od’lar ve Dualar”); L’homme blanc, 1937, (“Beyaz Adam”). Roman: Bourgregenere, 1906, (Dirilen Şehir, 1961); Mort de quelqu’un, 1911, (Bir Adam Öldü,1955); Les copains, 1913, (Kafadarlar, 1973); Donogoo-Tonka, 1920; Les hommes de bonne volonte, 1932-1946, (“İyi Niyetli İnsanlar”); Le fils de Jerphanion, 1956, (“Jerphani-on’un Oğlu”). Oyun: L’armee dans la ville, 1911, (“Kentteki Ordu”); Donogoo, 1930, (Donogoo, 1931); Monsieur le Trouhadec saisiper la debauche, 1923, (“Sefahat Tutkunu Bay Trouhadec”); Knock, ou le triomphe de la medecine, 1923, (Knock, ya da Hekimliğin Zaferi, 1950); Le Dictateur, 1926, (“Diktatör”); L ‘an mil, 1947, (“Bin Yılı”). Anı: Amities et rencontres, 1970, (“Dostluklar ve Karşılaşmalar”).
Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi