RYLE, Martin (1918-1984) İngiliz radyo astronomi bilgini. Geliştirdiği “açıklık bireşimi” yöntemiyle çok uzaklardaki radyo dalgası kaynaklarının saptanmasını olanaklı kılmıştır.
27 Eylül 1918’de doğdu, Ekim 1984’te öldü. Oxford Üniversitesi’nde fizik öğrenimi gördükten sonra bir süre Cambridge Üniversitesi’nde araştırma görevlisi olarak çalıştı. Telekomünikasyon Araştırma Kurumu’nda (bugün Kraliyet Radar Kurumu) görev yaptığı II. Dünya Savaşı’nın sonrasında Cavendish Laboratuvan’na asistan olarak girdi. 1948’de Cambridge Üniversitesi’nde fizik dersleri vermeye başladı. 1957’de Mullard Radyo Astronomi Gözlemevinin yöneticiliğine getirildi. İki yıl sonra profesörlüğe, 1972’de de kraliyet astronomluğuna atandı. Yaşamının son yılla-nnda Cambridge’de Emeritus profesör olan Ryle, birçok ülkedeki bilimsel kuruluşun onur üyeliğinin yanı sıra 1952’de Royal Society üyeliğine seçilmiş, 1966’da “Sir” unvanı almış, 1973’te Royal Madalyası’yla ödüllendirilmiş ve radyo astronomi alanındaki gözlem ve buluşları, özellikle de. “açıklık bireşimi”’ olarak adlandırılan gözlem yöntemini geliştirmesi nedeniyle 1974’te Ingiliz radyo astronomi bilgini Anthony Hewish (1924) ile birlikte Nobel Fizik Ödülü’nü kazanmıştır.
Savaş yılları boyunca radar üstüne araştırmalar yapan Ryle savaşın bitiminde A.Michelson’un 1920’ler-de Güneş sistemindeki kimi uyduların açısal çapını ölçmek amacıyla geliştirdiği, görünen ışık ışınlannm girişimini saptayan bir optik aygıt olan girişimölçeri (interferometre) radyo dalgalarına uyarlayarak Güneş’ ten yayınlanan radyo sinyallerini incelemeye yöneldi. 1960’larda da evrendeki çok zayıf radyo kaynaklarının bile belirlenebilmesini olanaklı kılan açıklık bireşimi yöntemini geliştirerek radyo astronominin olanaklarını genişletmeyi başardı.
İki ya da daha çok sayıda radyoteleskopun bir girişimölçer oluşturacak biçimde birbirine bağlanması temeline dayanan açıklık bireşimi, çok uzak kaynaklardan yayınlanan radyo dalgalarının saptanabilmesi için dev boyutlarda radyoteleskoplara duyulan gereksinimi ortadan kaldırdı. Bu yöntemle kurulan bir sistemin çeşitli dalgaboylarını ayırma gücü, iki üç alıcı arasındaki uzaklığa bağlıdır. Ryle, 1,5 km aralıklı iki anten yardımıyla, ancak 1 km çapındaki tek bir radyoteleskop çanağıyla bulunabilecek radyo kaynaklarını saptayabilmiştir.
5 km’lik anten sistemlerinden yararlanarak birçok radyo kaynağının haritasını çıkaran, kataloglar hazırlayan ve uzayın çeşitli bölgelerindeki küçük alanların radyo fotoğraflarını çeken Ryle, geliştirdiği yöntemle uzayın derinliklerindeki yıldızların ve yıldızımsıların belirlenmesini sağlayan çalışmaları da başlatmıştır.
Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi