KANTOROVİÇ, Leonid (1912 – 7 Nisan 1986, Moskova) SSCB’Ii iktisatçı ve matematikçi. Doğrusal programlama yöntemini bulmuştur.
19 Ocak 1912’de Saint Petersburg’da doğdu. 1930’da Leningrad Üniversitesi’ni bitirdi. Leningrad Sınai inşaat Mühendisliği Enstitüsü’nde 1930-1934 arasında asistan, 1934-1939 arasında profesör olarak çalıştı. Leningrad Üniversitesi’nde 1932-1934 arasında asistan, 1934-1941 ve 1945-1960 arasında profesör olarak görev yaptı. 1960-1971 arasında SSCB Bilimler Akademisi Sibirya Kolu Matematik Enstitüsü Yönetmeni, 1960-1970 arasında Novosibirsk Devlet Üniversitesi’nde profesör olarak çalıştı. 1971-1976 arasında Moskova’da Ulusal Ekonominin Kontrolü Enstitüsü, araştırma laboratuvarı yönetmenliği yaptı. 1976’dan bu yana Moskova’da Sistemler Araştırma Enstitüsü bölüm başkanı olarak çalışmaktadır. 1964’te SSCB Bilimler Akademisi’ne üye olarak seçildi. 1949’da SSCB Devlet Ödülü’nü, 1965’de Lenin Ödülü’nü, 1967’de ve 1982’de Lenin Liyakat Nişanı’nı, 1975’te (Tjalling Koopmans ile birlikte) Nobel İktisat Ödülü’nü kazandı. Nobel İktisat Ödülü’nün gerekçesi olarak “kaynakların optimum tahsisi kuramına yaptığı katkılar” gösterilmiştir.
Kantoroviç, 1939’da yayımladığı Matematicheskie metody organizatsi i planirovaniya. proizvodstva (“ÜretiminÖrgütlenmesi ve Planlanması için Matematiksel yöntemler”) adlı kitabında ilk olarak doğrusal programlamanın üretimde belli uygulama alanlarını ve çözüm yollarını açık bir biçimde göstermiştir. Doğrusal programlama, belli koşullar altında, belli girdiyle en çok çıktı, ya da belli çıktıyı en az girdiyle elde etmekte kullanılabilecek bir yöntemdir. Ancak bu yapıt, ne kendi ülkesinde, ne de diğer ülkelerde 20 yıl kadar dikkati üzerine çekmiştir. Kantoroviç bu yöntemi yalnız fabrika çapında üretimi azamileştirmek için önermekle kalmamış, bölgesel planlamada, ya da sosyalist bir ekonomide optimal makroekonomik planlama sorununun çözümlenmesinde yararlanma yollarını da göstermiştir. Doğrusal programlama probleminin çözümünden elde edilen “gölge maliyetlerin” üretim birimi düzeyindeki karar sürecinde de kullanılabileceği sonucuna varmıştır.
• YAPITLAR (başlıca): Matematicheskie metody organizatsi i planirovaniya proizvodstva, 1939, (“Üretimin Örgütlenmesi ve Planlanması için Matematiksel Yöntemler”); The Best Use of Economic Resources, 1965, (“iktisadi Kaynakların En İyi Kullanımı”); Optimal Decısions m Economics, (A.G.Gorstko ile), 1972, (“İktisatta Optimal Kararlar”).
Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi