EBU ŞAKİR MEYMUN (9. yy) Arap, mutasavvıf. İnsanın tanrısal bir varlık olduğu görüşünü savunmuş ibadetin gereksizliğini ileri sürmüştür.
Yaşamı konusunda yeterli bilgi yoktur. Kendisiyle ilgili bilgi veren kaynaklara göre Küfe ya da Bağdat’ta ölmüştür. Batinilik tarikatının öncülerinden olduğu, bu akımın kurucusu sayılan Ebulhattab Muhammed b.Ali Zeyneb’in görüşlerini benimseyerek yaymaya çalıştığı için kovuşturmaya uğradığı söylenmektedir.
Ebu Şakir Meymun’un ileri sürdüğü düşünceye göre yetkin insan tanrısal bir varlıktır, Tanrı yetkin insanda görünüş alanına çıkmıştır. Yetkin insanın örneği de Ali ile onun soyundan gelen imamlardır. İmam, bütün eksikliklerden, kötülüklerden arınmış, Tanrı sevgisini kazanmış bir varlıktır. Bu nedenle bütün insanların ona uyması gerekir. İslam dininin getirdiği tapınma koşulları insanı arındırmaya, kötülüklerden kurtarmaya yetmez. Bu işte Tanrı kayrası gereklidir. Tanrı da ancak sevdiği kimseleri kayırır, onlara yardımcı olur.
Ebu Şakir Meymun ile çevresinde toplananların yaymaya çalıştıkları düşünceler, sonraları Batinilik denen tarikatı oluşturmuştur. 12. yy başlarına değin, İran, Suriye, Irak dolaylarında hızla yayılan Batinilik, bir aralık, Selçuklu Imparatorluğu’nun egemen olduğu yörelere sızarak ayaklanmalara neden olmuş, Sultan Melikşahbu akımın başı sayılan Haşan Sabbah’ ı ortadan kaldırmak için önlem almışsa da ölümü yüzünden başarıya ulaşamamıştır. Onun yerine Selçuklu sultanı olan Sencer ise gizlice sarayına giren Hasan Sabbah’ın “fedailer”inden korkmuş, eyleme geçememiştir. Daha sonra Hulagü, Batiniler’in kalesi olan Alamut’u yıkmış, yakaladığı Batiniler’i öldürtmüştür.
Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi