EDİBÜ’L-MEMALİK (1860-1917) İranlı şair. Son dönem İran şiirine milliyetçilik düşüncesini getirmiştir.
Sultanâbad’da doğdu, Tahran’da öldü. Asıl adı Edib’dir. Önceleri Emirü’ş-Şuara lakabını aldı. Sonra bunu bırakıp Edibü’l-Memalik takma adını kullandı.
Dedesi, kardeşi, kızkardeşi de şair olan Edib oldukça iyi bir öğrenim gördü. İran’ın çeşitli yerlerini gezdi. Bir aralık Tebriz’de Lokmaniye medresesinde dersler verdi. 1905’te Baku’da çıkan Türkçe İrşad gazetesine Farsça ek hazırladı. Sonra Irak-ı Acem adlı bir gazete kurdu. Bir süre adliye kuruluşlarında görev aldı.
Edib, şiirin bütün türlerinde ürünler verdi. Kasidelerinde özellikle karıştığı siyasi olaylarda başından geçenleri dile getirdi. Şiiri gerçekçi bir nitelik taşır. Heyecanlı bir söyleyişi vardır. Gazellerinde duygusallık ağır basar. Methiye ve yergiler de yazmıştır. Edib son dönem İran şiirine milliyetçilik düşüncesini getirmesi açısından önemlidir.
• YAPITLAR (başlıca): Divan-ı Kâmil, (ö.s.),Vahid Dest-girdî, (yay.), 1933.
Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi