ERBİL, Leylâ (1931) Türk, öykücü. Hoşgörüsüzlüğün egemen olduğu bir toplumda özgürlükleri gündeme getiren öyküler yazmıştır.
İstanbul’da doğdu, 19 Temmuz 2013’te İstanbul’da öldü. 1950’de Kadıköy Kız Lisesi’ ni bitirdi. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesindeki öğrenimini yarım bıraktı. 1953-1957 arasında sekreterlik ve çevirmenlik yaptı. Edebiyata 1945’te bir taşra dergisinde yayımlanan bir şiiri ile girdi. Çeşitli dergilerde yayımladığı öyküleriyle tanındı.
1961’de yayımladığı ilk kitabı Hallaç’ ta bireyin, çevre ve aile ile çatışmasını, umutsuzluğunu, başkaldırışını yansıtmıştır. Kişisel üslubu özellikle ikinci kitabı Gecede’de belirginleşir. Geri dönüşlere, bilinç akımı yöntemine, simgelere yer verir. Bunu izleyen yapıtlarında, bir yandan yerini ve özgürlüğünü bulamamış kadınlığın cinsel sorunlarım ele alırken, bir yandan da toplumsal özentileri ve bocalamaları etkili bir ince alay gücüyle eleştirmiştir.
Edebiyat Ödüllerine katılmayan Erbil, 2000- 2001 yılı Ankara Edebiyatçılar Derneği Onur Ödüllerini kabul etmiş, 2002 yılında ise, PEN Yazarlar Derneği tarafından Nobel Edebiyat Ödülü’ne Türkiye’den ilk kadın yazar adayı olarak gösterilirken, “Türk dili ve edebiyata egemenliği, aynı zamanda insana, hayata ve dünyaya karşı sorumlu aydın tavrı” vurgulanmıştır. 82 yaşında vefat eden Leyla Erbil, Zincirlikuyu Mezarlığı ‘nda defnedildi.
Kitapları
Öykü
- Hallaç (1961)
- Gecede (1968)
- Eski Sevgili (1977)
Roman
- Tuhaf Bir Kadın (1971)
- Karanlığın Günü (1985)
- Mektup Aşkları (1988)
- Cüce (2001)
- Üç Başlı Ejderha (2005)
- Kalan (2011)
- Tuhaf Bir Erkek (2013)
Diğer eserleri
- Tezer Özlü’den Leylâ Erbil’e Mektuplar (1995)
- Düşler Öyküler (1997)
- Zihin Kuşları (1998)
Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi & Vikipedia