adsız
sf.
1. Adı olmayan, isimsiz.
2. Tanınmayan, bilinmeyen, isimsiz: “Babası silik, adsız bir berberken çocuk bütün akranlarını çekerek dükkânını canlandırdı.” –N. Cumalı.
3. a. tar. Türklerde, ailesinden ayrıldığı için artık onun adını taşımak, onun adıyla anılmak hakkını yitirmiş olan, bir yararlık gösterdiğinde ancak ad kazanabilen delikanlı, isimsiz.
Güncel Türkçe Sözlük
adsız Fr. Anonyme BSTS / Tıp Terimleri Kılavuzu
adsız Fr. İnnomine BSTS / Tıp Terimleri Kılavuzu
adsız İng. unnamed BSTS / Bilgisayar Terimleri Karşılıklar Kılavuzu
adsız İng. untitled BSTS / Bilgisayar Terimleri Karşılıklar Kılavuzu
adsız
1. Eski Türklerde belli bir yiğitlik göstermediği için kendisine ad verilmeyen kişi. 2. Eski Türklerde, ailesinden ayrıldığı için artık onun adını taşımak hakkını yitiren delikanlı.
BSTS / Tarih Terimleri Sözlüğü 1974
adsız, (adsuz)
1. Şerefsiz, kötü tanınmış. 2. Şöhretten düşmüş, unutulmuş olan. 3. Nâmert.
Tarama Sözlüğü 1963