Seviyye Talip, Halide Edip Adıvar’ın yazdığı, 1910 yılında İstanbul’da yayımlanan feminist bir romandır.
Yazarın ilk eserlerinden birisi olan roman, bir kadının kocasını terkederek sevdiği erkekle yaşamasını konu alır. Roman, birinci tekil kişi tarafından (Fahir) anlatılmıştır.
Konusu
Batı kültürü ile yetişmiş, sıradışı, güçlü bir kadın olan Seviyye, aşık olarak evlendiği kocası Talip Bey ile aralarındaki aşkın bittiğini ve Macar asıllı müzik öğretmeni Cemal’e aşık olduğunu keşfeder. Ortak zevkleri olan batı müziği, Seviyye ile Cemal’i birbirine daha da bağlar. Seviyye, kocası kendisini boşamayı reddedince onu terk edip Cemal ile yaşamaya başlar; evli olmadığı bir adamla yaşamanın tüm zorluklarına karşı mücadele eder.
İngiltere’de felsefe okumuş Avrupaî bir aydın olan Fahir, geleneksel bir kadın olan halasının kızı Macide ile evlidir. Fahir’e göre Macide, bıktırıcı bir şekilde ev işleriyle uğraşan, memleket meselelerine ilgisi olmayan, eşine yeterli derecede arkadaş olamayan bir kadındır. Fahir, İngiltere’den döndükten sonra karısını değiştirmeye, Batılı kültüre göre şekillendirmeye çalışır. Fahir’in yenilik arzusu ve annesinin eski düzeni arasında çatışma yaşayan Macide, kocasını memnun etmek ve vatanını modern bir kadın olarak temsil etmek adına hızlı bir değişim gösterir; örneğin kendi kendine İngilizce öğrenir, piyano dersleri alır ve memleket meselelerini yakından takip etmeye başlar. Macide’deki değişimlere rağmen Fahir, Seviyye’ye aşık olur.
Cemal ile nikahsız yaşadığı için toplum içinde çok zor duruma düşen Seviyye, sonunda kocası boşanmaya razı olunca sevgilisi Cemal ile evlenir.
Fahir, Seviyye’ye olan aşkı yüzünden karısı Macide’yi kaybedince savaşa katılıp ölmeyi ve bir kahraman olarak anılmayı tercih eder.