Bahaeddin Özkişi (İstanbul 1928-İstanbul 10 Kasım 1975) Öğretmen ve yazar.
Babası Nakşi şeyhlerinden Hacı Halit Efendi’nin oğlu Ömer Lütfi Efendi’dir. İstanbul’da 20. Yıl İlkokulu’nda (1939), Karagümrük Ortaokulu’nda (1942) okudu. Daha sonra Sultanahmet Sanat Enstitüsü‘ne devam etti. O sıralarda ilk hikâyelerini yazmaya başladı. Sanat Enstitüsü’nü bitirdikten sonra Haliç Tersanesi‘nde ustabaşı oldu.
Askerliğini 1947’de Erzurum’da yaptı. İki yıl Almanya’da kaldı. Bu süre içinde Batı dünyasını yakından tanıma fırsat buldu. Türkiye’ye döndükten sonra 1956’dan vefatına kadar İTÜ’de kaynak öğretmeni olarak çalıştı.
(Bugün adı Atatürk Havalimanı olan) Yeşilköy havaalanında çalıştığı sıralarda, tanıştığı edebiyat ustaları kendisiyle yakından ilgilenirler. Ahmet Hamdi Tanpınar’ın evindeki bir sohbette yazdıklarını dinleyen Tanpınar, “Devam et evladım. Sen on tane Sait Faik edersin” der.
1959’da hikâyelerini “Bir Çınar Vardı” adlı kitapçıkta topladı. Bu kitapçık otuz hikâyecikten meydana geliyordu. Akbaba dergisinde mizah öyküleri olarak yayımlanmıştır.
1969 yılında evlenen yazar, 1970-1971 yılları arası Köse Kadı – Uçdaki Adam – Sokakta olmak üzere üç roman yayınladı. Yayınlamadığı hikâyeleri yeniden gözden geçirilip ilavelerle Göç Zamanı adıyla basıldı. “Köse Kadı” adlı roman çeşitli film şirketleri tarafından senaryo için istenmiş fakat eşi ve kızı Zeyneb’in, bu filmin Kuruluş filmi ayarında ve sekiz-on bölümlük bir dizi film olmasında ısrarları sebebiyle projeler gerçekleşmemiştir.
Eserleri
Roman
- Köse Kadı (1974)
- Uçdaki Adam (1975)
- Sokakta (1975)
Hikaye
- Bir Çınar Vardı (1959)
- Göç Zamanı (1975)
- İki Prens