BİR OTELİN İKİ ODASI
Benim gibi çay pişirir sabahları elbet
Günlük yolculuğuna çıkmadan evvel,
Nece konuşur, kim bilir?
Uzak bir memleketten gelmiş olmalı.
Ayak seslerini dinlediğim olur.
Şarkı söyler kendi kendine bazan.
Derim: Şimdi arka üstü yatmakta,
Bilirim şu anda sıkılmaktadır.
Ve onu düşünerek uyuduğum geceler
Üstünü örterim rüyada.
Acap o da beni düşünürmü,
Benim onu düşündüğüm gibi?
Bir dost ki benden habersiz yaşar,
Çıksa üzülürüm odasından.
Zayıf yüzlü ve çelimsiz bir çocuk
Komşum her halde iyi insandır.
(Oktay Rifat, Garip. İstanbul. 1941)