Fahri Celal Göktulga (1895-1975) Hikâyeci.
İstanbul’da doğdu. İlk tahsilini Koska’daki Darüledeb’te, orta tahsilini Mercan İdadisi’nde tamamladı. Sonra Tıbbiye’yi bitirdi, ruh ve sinir hastalıkları mütehassısı olarak eski Toptaşı’ndaki Sinir Hastanesi ile Bakırköy Akıl Hastanesi’nde çalıştı ve emekli olduğu 1960 yılma kadar bu hastanenin başhekimliğini yaptı.
Hikâyelerini F. Celâleddin imzası ile neşretti. İlk hikâyesi Servet-i Fünûn mecmuasında çıktı (1917). Küçük hikâye türünde Ömer Seyfettin’in açtığı yolun gelişip yenileşmesinde rol oynadı. Hikâyelerini Şâir (1918-1919), Nedim (1919), Ümit (1919-1921), Dördüncü Kitab (1920), Âyine (1921-1923) gibi dergilerde yayınladı.
Hikâyelerinde mahallî hayat özelliklerini, örf ve âdetlerimizi, millî geleneklerimizi konu olarak işledi. Bu hikâyelerde İstanbul hayatı önefnli vffT* tutar. İstanbul Türkçesinin bütün güzellik ve inceliklerini bu eserlerde bulmak mümkündür. Bu hikâyeler kuvvetli hatıra, müşahade ve tahlile dayanır.
ESERLERİ
Hikâye: Talâk-ı Salâse (1923), Kına Gecesi (1927), Keloğlan Çanakkale Muhaberelerinde (1939 , Çanakkale’deki Keloğlan adıyla 1960’da yeniden yayınlandı), Elde Bir Mustaf endi (1943)} Avur Zavur Kahvesi (1948), Salgın (1953)} Rüzgâr (Fıkralar-Hikâyeler, 1955). Fahri Celâl adı altında Bütün Hikâyeleri Mustafa Baydar tarafından toplanıp yayınlandı (1973).