Faik Baysal (Adapazarı, 1922 – İstanbul, 9 Aralık 2002)
İlk, orta ve liseyi Saint Joseph Lisesi’nde okudu, İ.Ü. Edebiyat Fakültesi Fransız Dili ve Edebiyatı Bölümü’ndeki yüksek öğreniminden sonra Fransızca ve İngilizce öğretmenliği yaptı. Gazetelerde, dergilerde çalıştı. II. Dünya Savaşı boyunca yedek subay olarak orduda görev aldı. Başından sonuna kadar Meydan Larousse’un çalışmalarına katıldı; ilk romanı Sarduvan’ı 1944 yılında yayınladı. Arkasından çok sayıda şiir, öykü ve roman yazdı. Sarduvan’la Orhan Kemal Roman Armağanı’nı, Sancı Meydanı’yla `Sait Faik Hikâye Armağanı’nı kazandı. Faik Baysal’ın Fransızca’dan birçok çevirisi vardır.
1943’ten itibaren, en çok Varlık dergisinde şiir, hikâyelerine, gazetelerde tefrika romanlarına rastlanan Baysal, konularını büyükbabasının yanında çocukluğunu geçirdiği Adapazarı ve çevresi köy ve kasabalarında, İstanbul’un kenar mahallerinden aldı, sefalet ve serseriliklere kaymış insanların hayat dramlarını inceledi.
Eserleri başlıca
Şiir: İlk Defa (1957).
Roman: Sarduvan (1944), Rezil Dünya (1955), Drinada Son Gün (1972), Nuni (1983).
Hikâye: Perşembe Adası (1955), Sana Meydanı (1968).