Mehmet Behçet Yazar (1890-1980) Şair ve yazar.
Halep’te doğdu. Adliye başkâtiplerinden Kâtipzâde Mehmed Beşir Bey’in oğludur. İlköğrenimini Halep’te, ortaöğrenimini Selânik îdadisi’nde yaptı (1906). Hukuk Mektebi’nde tahsilini sürdürürken bir yandan da Orman ve Maadin Nezareti Hukuk Müşavirliği Kalemi’nde çalıştı. Hukuk tahsilini bitirdikten sonra (1910) yeterlilik imtihanını kazanarak Beyrut Sultanisine edebiyat öğretmeni oldu. Beyrut’un işgali üzerine İstanbul’a geldi. Orta Tedrisat İkinci Şube Müdürlüğü’nde çalıştı, Darüleytam Müdtirlüğü’ne tayin edildi (1919). Daha sonra Kastamonu Sultanisi edebiyat öğretmenliğine getirildi. Bu görevinden kendi isteğiyle ayrıldı, Millî Mücadele sırasında Ankara’ya gelerek Matbuat Umum Müdürlüğü’nde çalıştı (1922). Aynı yıl bu kez Kastamonu Sultanisi Müdürlüğü’ne atandı. Sıra ile Maarif Vekaleti Umumi Müfettişliği (1923), Üsküdar Kız Lisesi (1927),Kabataş (1929), Haydarpaşa (1937) liseleri edebiyat öğretmenliğinde bulundu. 1951’de gözlerindeki rahatsızlık sebebiyle emekliye ayrıldı.
Şiire Fecr-i Atî topluluğu içinde başladı. Bu topluluğun gerek şiir ve gerekse düzyazı alanındaki hemen bütün özellikleri benimseyerek ferdî duygularını ifade eder. Şiirleri üzerinde Cenab Şahabeddin ve özellikle Âhmed Haşim’in açık bir tesiri vardır. Şiirlerinde samimi bir ifade ve bunun yarattığı bir lirizm görülür. Şiir dili ve nazım tekniğine hâkimdir. Ancak şiirlerinden çok tarih ve bilhassa edebiyat üzerindeki araştırmaları ile tanındı.
Eserleri
Şiir: Erganun (1911), Yumak (1938).
Diğer , eserleri: Buhurdan (Mensur fanteziler, 1923), ; Kastamonu Asar-ı Kâdirnesi (1925), Genç Şairlerimiz ve Eserleri (1936), Genç Romancılarımız ve Eserleri (1937), Edebiyatçılarımız ve Türk Edebiyatı (1938). (Fecr-i Atî Encümeni’ne dahil olmuş Hamdullah Suphi, Fazıl Ahmed, Yakup Kadri, Fuad Köprülü, Refik Hâlid, İzzet Melih, Ali Cânib gibi şahsiyetler, Cumhuriyet devri edebiyatmda ele alınmışlardır.)