Selimî (Yavuz Sultan Selim) (1467-1520) Osmanlı padişahı, şair.
Amasya’da doğdu. II. Bayezid’in oğludur. Şehzadeliği sırasında Trabzon Valiliği yaptı. Babasının tahtı Şehzade Ahmed’e bırakacağını, öteki kardeşi Korkud’un padişahlık için hazırlandığını öğrenince harekete geçti. Çorlu yöresinde babasınm kuvvetlerine yenik düşüp Kırım’a kaçüysa da, öteki şehzadeleri tutmayan yeniçerilerin ayaklanması ve baskısı sonucu tahta çıktı (1512). Çaldıran’da Şah İsmail’i yendi (1514), Suriye ve Mısır’ı zaptetti. (1517), Halife Mütevekkil’i ve Mukaddes Emanetleri İstanbul’a getirdi. Halifeliği ondan devraldı. Yeni bir sefere çıktığı sırada şirpençe denilen hastalıktan öldü.
Arapça ve, Farsça’yı bu dillerde şiirler yazacak derecede iyi bilirdi. Tarih, felsefe, tasavvuf konularında geniş bilgisi bulunan Yavuz, şiirde Selimî mahlasını kullanmıştır. Farsça Divan’ı basıldı. (1883; II. Wilhelm’in buyruğuyla P. Hom tarafından basımı, 1904; Türkçe çevirisi Ali Nihat Tarlan, 1946). Tespit edilen Türkçe şiirlerinin sayısı biri ikiyi geçmemektedir.