Tahsin Nahid (1887-1919) Şair, oyun yazarı.
İstanbul’da doğdu. Babası Yarbay Asaf Bey, Gülhane Askerî Rüştiyesi öğretmenlerindendi. Kendisi de babasının yolunda giderek Soğukçeşme Askerî Rüştiyesi’ne girdi. Rüştiyeyi bitirdikten sonra bir süre Galatasaray Sultanisi’ne, bir süre de Mekteb-i Hukuk’a devam ettiyse de, her ikisini de yarıda bıraktı (1913). Bu sıralarda İttihat ve Terakki’ye katıldı. I. Dünya Savaşı yıllarında İaşe müfettişliği yaptı. Ailesinin sağladığı imkânla geçim gailesi düşünmeden yalnız edebiyatla meşgul oldu. Pek genç yaşta İstanbul’da öldü. Mezarı Büyükada’dadır.
Edebiyatla, öğrenciliği sırasında uğraşmaya başlayan Tahsin Nahid Fecr-i Âtî topluluğu içinde yer aldı. Kısa ömrü içinde oldukça geniş sayılabilecek bir edebiyat faaliyeti gösterdi. Şiir ve tiyatro sahalarında eserler verdi. Şiirleri tamamiyle ferdî konular etrafında yazılmıştır. Bilhassa Haşim’in ve özellikle Şiir-i Kamer’lerinin tesiri altında kaldı, ilk şiirleri Selanik’te Çocuk Bahçesi (1905)’nde çıktı. Son şiirleri Şâir ve Nedim dergilerinde çıktı. Teliflerin yanısıra Servet-i Fünûri âz da tiyatro üzerine yazılar yayımladı. Tiyatro alanında özellikle Şahabettin Süleyman’la işbirliği yaparak olumlu denemelere girişti. Oyunları gerek konu ve gerek teknik bakımından zayıftır.
ESERLERİ
Şiir: Ruh-ı Bîkayd (1910).
Oyun: Hicranlar (1908, Sahne-i Osmaniye’de oynandı), Jöntürk (Rahşan Nevvare ile, 1919), Firar (1910). Ayrıca Şahabettin Süleyman’la birlikte Kösem Sultan (1912), Ben… Başka (1913) Rakibe (adapte), Böcek bir Çiçek (adapte).