Ahmed Hikmet Müftüoğlu (İstanbul, 3 Haziran 1870 – İstanbul, 19 Mayıs 1927), Türk yazar ve diplomat.
Ulema sınıfından bir aileden gelen Müftüoğlu, şair Yahya Sezai Efendi’nin oğlu olarak doğdu. Yedi yaşında iken babası ölünce ağabeyinin himayesinde büyüdü. Soğukçeşme Askerî Rüşdiyesi’nde başladığı eğitimini Galatasaray Sultanisi’nde sürdürdü. Burada Tevfik Fikret ile tanışıp arkadaşlık kurdu. 1888’de bitirdiği okuldan sonra Hariciye Nezareti(Dışişleri Bakanlığı)’nde çalışmaya başladı; bir yandan da Galatasaray Sultanisi’nde öğretmenlik yaptı.
Vekaleten Pire (Yunanistan) ve Poti (Kafkasya) şehbender(konsolos)liğini yaptıktan sonra 1896’da İstanbul’a geri döndü ve eski işine devam etti (1898-1908). 1908 yılında Türk Derneği’nin 1911’de Türk Yurdu Derneği’nin kurucu üyeleri arasında yer aldı. 1913-1918 döneminde Peşte Başşehbenderi (başkonsolos) idi. Mütareke döneminde İstanbul’a döndü. Harp levazımıyla ilgili bir komisyonun başkanı olarak Peşte, Viyana ve Berlin’de bulundu. 1924’te Halife Abdülmecid Efendi’nin baş mabeyinciliğini yaptı.
1926’da Ankara’da vekaleten Hariciye Müsteşarı, aynı yıl içinde asaleten müsteşar oldu. 1927’de İstanbul’da karaciğer kanseri nedeniyle hayatını kaybetti. Maçka Mezarlığı’na defnedildi.
Edebiyat merak lise yıllarında başladı ve İlk eseri “Leyla Yahut Bir Mecnun’un İntikamı”nı bu yıllarda yayınladı. Başlangıçta Servet-i Fünûncular tarzında yazarken daha sonra sade Türkçe hikayeleri ile Türkçülük hareketine katıldı. Çeşitli gazete ve dergilere edebiyat, dil ve milliyetçilik hakkında yazılar yazdı. Hikayeleri Hâristan ve Gülistan (1901, 1908) ve Çağlayanlar (1922, 1940) adlı kitaplarda toplanmıştır. A. H. Müftüoglu’nun Gönül Hanım adında Türkçülükle ilgili bir de romanı vardır. Servet-i Fünûn estetiği içinde yetişen Müftüoğlu, günlük Türkçeyi sanatkârane bir şekilde kullandı.