Hayvan coğrafyası ya da zoocoğrafya, biyocoğrafya biliminin bir alt dalı olup yeryüzündeki hayvan türlerinin dağılımını (bugün bulundukları alanları ve geçmişteki yayılışlarını) ve bu dağılımın nedenlerini inceler.
İlk olarak Sümerler çevrelerindeki bitki ve hayvanları tanımlamaya başlamalarına rağmen zoocoğrafyanın atası bilimsel metot uyguladığı gerekçesiyle Aristo sayılır.
Zoocoğrafik bölgeler
Hayvan türlerinin dağılışı açısından kendine has özelliklere sahip, komşu bölgelerden belli bir sınırla ayrılan alanlara Zoocoğarfik bölge adı verilir. Önce R.L Schlaret’ın kuşlar için geliştirdiği bölümlemeyi, A.R Wallacea memelilere uygulayarak yeyüzünü 6 karasal zoocoğrafik bölgeye ayırmıştır.
Palearktik bölge: Avrupa, Asya ve Kuzey Afrika’yı içine alan, bölgedir. Avrupa, Akdeniz, Sibirya ve Akdeniz alt bölgelerine ayrılır.
Nearktik bölge: Grönland, K. Amerika ve Meksika’nın kuzey bölgelerini kapsayan bölgedir. Palearktik ve Nearktik bölgeleri bazı araştırmacılar tarafından Holarktik bölge olarak tek parça kabul edilmektedir.
Oryantal bölge: Hindistan, Güney Çin, Seylan, Güney Asya, Malezya bazı Batı Hint adaları, Bali, Borneo, Java ve Filipinler adaları bu bölgeyi oluşturur.
Avustralyen bölge:Avustralya, Yeni Gine, Yeni Zelanda, Batı Hint adalarının bir kısmı bu bölgeyi oluşturur.
Etiyopyen bölge: Sahra çölünün güneyi, Habeşiştan ve Madakaskar adasını kapsayan bölgedir.
Neotropikal bölge: Güney ve Orta Amerika, Meksika’nın ovaları, Karayip adaları ve Florida’nın güneyini kapsar.
Oryantal bölge ile Avustralya bölgesi arasında iki bölgeye de dahil edilemeyen bir geçit bölgesi yer alır: Wallacea bölgesi. Bu alan barındırdığı faunanın bileşimi açısından özeldir. Endonezya adaları üzerinde Oryantal faunayla Avustralya faunası karşılaşma, bir arada bulunma ve geçiş alanıdır. Birbirlerine 30 km uzaklıkta olan Lombok ve Bali adaları Asya ve Avustralya hayvanları türleri için sınır oluşturur.