Yerleşim birimleri
Mahalle: Bir kentin, bir kasabanın, büyükçe bir köyün, yönetim bakımından bölündüğü, yapı bölgeciklerinden ve insan topluluklarından oluşan en küçük parçalardan her biri
Köy: Belli bir adı, okul, cami, muhtarlık vb. toplumsal ve dinsel kuruluşları, komşu köyden ayrıldığı sınırları, tarla, otlak ve korusu bulunan, halkının yaşamı aşağı yukarı tümüyle toprağa bağlı olan yerleşim biçimi.
Kasaba: Nüfus sayısı ve yaşam koşulları ile köyle kent arası, ancak kente daha çok yaklaşan yerleşim merkezi. Türkiye’de nüfusu 2000 ile 20.000 arasında değişmekle birlikte, İngiltere’de 5.000, öteki ülkelerde de değişik niceliklerde olan, bir bölüm kent işgörülerini kamuya sağladığı halde, kırsal özelliklerini henüz yitirmemiş bulunan küçük yerleşim yeri.
Belde: İlçeden küçük, belediye ile yönetilen yer.
Bucak: Bucak veya nahiye; coğrafya, ekonomi, güvenlik ve mahalli hizmet bakımlarından aralarında ilişki bulunan kasaba ve köylerden meydana gelen, ilçeden küçük idari bölümü.
Semt: Kimi zaman birkaç mahalleyi içine alabilen, alışveriş, eğitim, kültür mekanlarının iç içe bulunduğu derin bir ana caddeden oluşan, kendi içinde müstakil yerdir.
İlçe: Yönetim bakımından yurt bölümlemesinde ilden sonra gelen bölüm, kaymakamlık, kaza.
İl: Şehrin niteliklerini taşıyan büyük yerleşim yeri.
Ülke: Bir devletin egemenliği altında bulunan bağımsız, uluslararası antlaşmalara dayalı sınırlarla çevrili, üzerinde dil, kültür ve ülkü bakımından birlik oluşturan bir ulusun yaşadığı toprakların tümü.