Eğitim felsefesi: öğretmenler, yöneticiler ve politika yapıcılar tarafından eğitimde kullanılan tanımların, amaçların ve anlam zincirlerinin incelenmesi yoluyla felsefenin eğitim sorununa uygulanmasına değinir. Eğitimde araştırmacılar ve politika yapıcılar tarafından, daha kapsamlı felsefi veya sosyokültürel bağlamlarda mesleği göz önüne alarak öğretim ve öğrenmede yenilikler ve uygulamalar hakkındaki çağdaş tartışmalara ve varsayımlara değinen belirli vizyonların veya yaklaşımların incelenmesini içerebilir.
“Eğitim felsefesi ya eğitim sürecinin felsefesi ya da eğitim disiplininin felsefesi olabilir, yani hedefler, biçim, yöntem ya da sonuçlarla ilgili olma disiplininde disiplinin bir parçası olabilir veya disiplinin kavramları, amaçları ve yöntemleri ile ilgili olarak disiplinlerarası olabilir “şeklinde ifade edilmiştir. Bu nedenle, hem alanın bir parçasıdır. pedagoji, eğitim politikası ve müfredat konularındaki soruları ele almak için metafizik, epistemoloji, aksiyoloji ve felsefi yaklaşımlardan (spekülatif, reçete yazımlı veya analitik) alanların yanı sıra öğrenme sürecinden yola çıkarak, eğitim ve uygulama felsefesi alanı , birkaç isim vermek için. Örneğin, yetiştirme ve eğitimi neyin teşkil ettiğini, yetiştirme ve eğitim uygulamaları yoluyla ortaya çıkan değer ve normları, eğitimin akademik bir disiplin olarak sınırlandırılmasını ve meşrulaştırılmasını ve eğitim teorisi ile uygulama arasındaki ilişkiyi inceleyebilir. Bir uygulama, herhangi bir konunun öğretilmesinde ve öğrenilmesinde karmaşıklığın basitleştirilmesinin risklerinden kaçınmayı amaçlayan İşlemselciliktir.
Felsefe bölümlerinde öğretilmek yerine, eğitim felsefesi genellikle hukuk fakültesinden hukuk okullarında nasıl öğretildiğine benzer şekilde bölüm veya eğitim yüksek okullarında bulunur. Eğitimin çeşitli şekillerde ele alınması, felsefenin çok alanları ve yaklaşımlarıyla birleştiğinde, felsefeyi yalnızca çok çeşitli bir alan değil aynı zamanda kolayca tanımlanamayan bir alan haline getirmektedir. Çakışmalar olmasına rağmen, eğitim felsefesi, felsefenin eğitimdeki sorulara özel olarak tanımlanmayan eğitim teorisi ile örtüşmemelidir. Eğitim felsefesi de, felsefe eğitimiyle, öğretim ve felsefe konusunun öğrenilmesi ile karıştırılmamalıdır.
Eğitim felsefesi aynı zamanda bir akademik disiplin olarak değil pedagojiyi, müfredatı, öğrenme teorisini ve eğitimin amacını birleştiren normatif bir eğitim kuramı olarak anlaşılabilir ve spesifik metafizik, epistemolojik ve aksiyolojik varsayımlara dayalıdır. Bu teorilere eğitim felsefeleri denir. Örneğin, bir öğretmenin uzun ömürlü bir eğitim felsefesine uyduğu veya uzun ömürlü bir eğitim felsefesini takip ettiği söylenebilir.
Plato ve Eğitim Felsefesi
Plato’nun eğitim felsefesi, ideal bir Cumhuriyet vizyonuna dayanıyordu; bireyin, öncüllerinden ayrılan vurgu kaygısı nedeniyle adil bir topluma boyun eğdirmesi en iyi hizmeti veriyordu. Zihin ve beden ayrı varlık olarak düşünülmeliydi. Phaedo’nun “orta döneminde” (360 B.C.E) yazdığı diyaloglarda Plato, bilginin, gerçekliğin ve ruhun doğası hakkındaki farklı görüşlerini dile getirmiştir.
Plato, yeteneklerin genetik olarak dağıtılmadığına ve dolayısıyla herhangi bir sosyal sınıfdan doğan çocuklarda bulunması gerektiğine inanıyordu. Bunu uygun yetenekli kişilerin devlet tarafından eğitilmesi gerektiğini ve böylece egemen sınıfın rolünü üstlenecek nitelikte olmasını istemekle inşa etti. Bu kurulan esasen, nüfusun eğitimli bir azınlığının, eğitimlerinden (ve doğuştan eğitim görme yeteneğinden) dolayı, sağlıklı yönetişim için yeterli olduğu varsayımını esas alan seçici bir halk eğitimi sistemi idi.