Şamanizm, varlığı tüm insanların tarihinde erken taş devrine ve daha da geriye kadar kanıtlanabilen, inisiyasyon içeren bir vecd ve trans tekniği.
Şamanizm bir ruh dünyasını algılayıp etkileşim kurmak ve bu aşkın enerjileri bu dünyaya kanalize etmek için bir uygulayıcının değişmiş bilinç durumlarına erişmesini içeren bir uygulamadır.
Bir şaman, ritüel sırasında tipik olarak bir trans devletine giren ve kehanet ve şifa uygulamaları yapan, hayırsever ve kötücül ruhların dünyasına giren ve bu dünyada nüfuz sahibi olarak kabul edilen biridir. “Şaman” kelimesi muhtemelen Kuzey Asya’nın Tungusnik Evenki dilinden kaynaklanmaktadır. Etnolinguist Juha Janhunen’e göre, Negative, Lamut, Udehe / Orochi, Nanai, Ilcha, Orok, Manchu ve Ulcha gibi “Tungusik deyimlerin tümünde bu kelime geçerlidir” ve “hiçbir şey anlamın ‘ Şaman da Proto-Tungüsükle’den türetilir “ve en azından iki bin yıl sonra uzanan kökleri olabilir. Bu terim, Rus kuvvetleri 1552’de şaman kökenli Kazan Hanlığı’nı ele geçirmesinin ardından batıya getirildi.
“Şamanizm” terimi, batı antropologlar tarafından, Türkler ve Moğollar’ın eski dininin dış gözlemcileri olarak, komşu Tungus ve Samoek dilindeki halkların gözlemcileri olarak ilk kez uygulanmıştır. Dünya üzerindeki daha fazla dini geleneği izledikten sonra, bazı batılı antropologlar, bu terimi, Asya, Afrika, Avustralasya’nın diğer bölgelerindeki etnik dinler ve hatta tamamen ilgisiz parçalar arasında bulunan ilgisiz dini-pratik uygulamaları tanımlamak için çok geniş anlamda kullanmaya başladılar. çünkü bu uygulamaların birbirine benzediğine inandılar.
Mircea Eliade, “Bu kompleks fenomenin ilk tanımı ve belki de en tehlikeli olan şamanizm =” dini ecstasy’nin tekniği “olacaktır. Şamanizm, şamanların insan dünyası arasındaki aracılar veya peygamberler olduğu kabul edilir. Şamanların ruhunu iyileştirerek hastalıkları / hastalıkları tedavi ettikleri söylenir. Ruh / ruhu etkileyen travmaları hafifletmek, bireyin fiziksel bedenini dengeye ve bütünlüğe geri yükler. Şaman, aynı zamanda toplumu etkileyen problemlere çözüm üretmek için doğaüstü alanlara veya boyutlara girer. Şamanlar, yanlış yönlendirilmiş ruhlara rehberlik etmek ve yabancı unsurların neden olduğu insan ruhunun hastalıklarını iyileştirmek için başka dünyaları / boyutları ziyaret edebilir. Şaman öncelikle manevi dünyada çalışır ve bu da insan dünyasını etkiler. Denge restorasyonu rahatsızlığın ortadan kaldırılmasına neden olur.
Şamanizmin başlangıçta Batılılarca çok tanrılı bir din olarak kabul edilmesi, Şamanizm hakkında yeterince bilgisi olmayan ilk Batılı gezginlerin Şamanizm hakkında Batı’ya aktardıkları yüzeysel bilgilerden kaynaklanmıştır.
Şamanizmin tanımında bilim insanları fikir birliğine varmış değildir. Bu hem şamanizmin içinde barındırdığı farklı yön ve ögelerden hem de Şamanizmin çok farklı coğrafyalarda, aynı temelde ama çok farklı şekillerde var olmasından kaynaklanmaktadır.
Büyük çoğunluğu eski Sovyet bilim insanları olan bir kesim (Mikaylovskiy, Haruzin, Potapov, Alekseev gibi) Şamanlığı Türklerin orijinal dini kabul ederken, aralarında Mircea Elide, Jean Paul Roux, V. Jochelson, V. Bogoras, Hikmet Tanyu, Osman Turan, İbrahim Kafesoğlu’nun da bulunduğu bilim insanı ve yazarlar ise şamanlığı bir din değil Kuzey Asya topluluklarının dini duygularını içeren ve öteki alem varlıklarına hükmeden bir tür kült olarak görmektedirler.
Tarihi
Antik ve Orta Çağ’daki çok yaygın olan sihirlerden farkı, onların kişisel olmalarına karşılık, şamanlığın başta Orta Asya ve Kuzey Asya halkları olmak üzere, Tunguzlar’da, Moğollar’da, Mançular’da, Laponlar’da, Eskimolar’da, Vogullar’da, Ontiyaklar’da, Samoyedler’de, Kafkaslar’da, Hindistan’da, Çin’de, Japonya’da, Endonezya’da, Malezya’da, Polinezya’da, Avustralya’da, Büyük Okyanus’un diğer adalarında, Alaska’da, Grönland ve İzlanda’da, Kuzey Amerika’da, Guyana’da, Amazon bölgesinde ve Afrika’nın birçok yerinde (ufak tefek ayrılıklar bir yana) temel ilkeler değişmemek koşuluyla az ya da çok kalabalık cemaatin bulunmasıdır. Şamanlığın ne zaman ortaya çıktığı, ne gibi değişiklikler geçirdiği kesin olarak bilinmemektedir.
Şamanizm’ in köken olarak anaerkil dönemde ortaya çıktığı tahmin edilmektedir, şaman sözcüğü için dört farklı görüş öne sürülmektedir ;
Şaman kavramı, Hindistan’daki Pali dilinde ruhlardan esinlenen kişi anlamına gelen “samana” sözcüğünden türemiştir,
Şaman kavramının kaynağı, Sanskritçe’de budacı rahip anlamına gelen samana sözcüğüdür,
Şaman kavramı, Mançu dilinde oynayan zıplayan, bir iş görürken sürekli olarak hareket eden anlamındaki saman kavramından gelir.
Tunguz kökenlidir. Yuçen dilinde “şan-man” büyücü demektir.