Etnobotanik, bir yörenin bitkilerinin ve pratik kullanımlarının bir yerel kültürün ve halkın geleneksel bilgisi aracılığıyla incelenmesidir. Bir etnobotanist böylelikle, bitki, ilaç ve giyim gibi bitkiler gibi yaşamın birçok alanı için yerel floranın pratik kullanımlarını içeren yerel gelenekleri belgelemeye çalışmaktadır. Genellikle “etnobotaniğin babası” olarak anılan Richard Evans Schultes, disiplini şu şekilde açıkladı:
Etnobotanik, basitçe, dünyanın çeşitli yerlerinde toplumların kullandığı bitkileri araştırmak anlamına gelir.
Schultes’in zamanından beri, etnobotanik alanı, sadece etnobotanik bilgiyi, onu başta eczacılık olmak üzere, modern bir topluma uygulayan bir düzeye ulaştırmaktan büyüdü. Entelektüel mülkiyet hakları ve fayda paylaşımı düzenlemeleri etnobotanikte önemli konulardır.
Schultes’in zamanından beri, etnobotanik alanı, sadece etnobotanik bilgiyi, onu başta eczacılık olmak üzere, modern bir topluma uygulayan bir düzeye ulaştırmaktan büyüdü. Entelektüel mülkiyet hakları ve fayda paylaşımı düzenlemeleri etnobotanikte önemli konulardır.
Tarihçesi
Etnobotanik fikri ilk olarak 20. yüzyılın başlarında botanikçi John William Harshberger tarafından önerilmiştir. Harshberger, Kuzey Afrika, Meksika, İskandinavya ve Pennsylvania gibi bölgeler dahil olmak üzere etnobotanik araştırmaları yoğun bir şekilde gerçekleştirirken, Richard Evans Schultes’in Amazon’a yaptığı gezilere, etnobotaniğin daha iyi bilinen bir bilim haline gelmesine kadar gitmemişti. ] Bununla birlikte, etnobotanik uygulamasının, MS 1. yüzyılda çok daha erken bir kökene sahip olduğu düşünüldüğünde, Pedanius Dioscorides adındaki bir Yunan doktoru, De Materia Medica adlı 600’den fazla akdeniz bitkisinin tıbbi ve mutfak özelliklerinin ayrıntılarını içeren kapsamlı bir botanik yazı yazmıştır. . Tarihçiler, Dioscorides’in “Yunanistan, Girit, Mısır ve Petra” gibi bölgeler de dahil olmak üzere Roma imparatorluğu boyunca sık sık seyahat etmeleri hakkında yazdıklarını ve bu sayede yerel bitkiler ve bunların yararlı özellikleri hakkında önemli bilgiler edinmiş olduklarını belirtiyorlar. Etnobotanik nedeniyle Yeni Dünya keşfedildiğinde Avrupa botanik bilgisi büyük ölçüde genişledi. Bu bilgi artışı, esas olarak, patates, yer fıstığı, avokado ve domates gibi mahsuller de dahil olmak üzere, Amerika kıtasındaki yeni bitkilerin önemli akınına bağlanabilir. 16. Yüzyılda bir Fransız kaşif, Jacques Cartier, yerel bir Iroquois kabilesinden bir sülük (Sitka Ladin’in kabuğunu kaynatmaktan yapılan bir çay) için bir çare öğrenmişti.